خواب بی‌کیفیت می‌تواند باعث نابینایی شود

بی خوابی، خواب زیاد یا خواب کم، خواب‌آلودگی طی روز و حتی خرو‌پف‌ کردن از اختلالات خواب به شمار می‌روند و محققان افرادی با چنین مشکلاتی را مورد توجه قرار دادند.

خواب کمتر از 7 ساعت و بیشتر از 9 ساعت در این مطالعه جزو اختلالات خواب به شمار می‌رود. حتی افرادی که شب‌ها نمی‌توانند بخوابند ولی طی روز نیاز به خواب خود را جبران می‌‌کنند نیز از نظر خوابیدن طبیعی به شمار نمی‌روند. افرادی که طی شب بارها از خواب می‌پرند یا به دلیل درست نخوابیدن طی شب، روز خواب‌آلود هستند نیز، خواب بی‌کیفیتی را تجربه می‌کنند.

نتایج این مطالعه در نشریه  BMJ Open منتشر شده است. معمولا افرادی که شب‌ها، خواب با کیفیت پایینی را تجربه می‌کنند، طی روز چشم‌های خواب‌آلود و پف‌کرده‌ای دارند. حالا تحقیقات جدید نشان می‌دهد خواب بی‌کیفیت حتی می‌تواند تاثیرات دیگری روی چشم داشته باشد تا جایی که حتی خطر ابتلا به کاهش بینایی برنگشت ناپذیر و آب‌سیاه را نیز افزایش می‌دهد.

ارتباط بین خواب بی‌کیفیت و نابینایی

این یافته‌‌ها نشان می‌دهد خواب‌درمانی یکی از موضوعات مهمی است که باید به آن توجه شود. گلوکوم یا آب سیاه، یکی از عوامل اصلی نابینایی است و به نظر می‌رسد تا سال 2040 حدود 112 میلیون نفر در سراسر جهان به این بیماری گرفتار شوند.

با از دست دادن تدریجی سلول‌های حساس به نور در چشم و آسیب عصب بینایی، مشکلاتی در بینایی رخ می‌دهد و اگر چنین مشکلاتی برطرف نشوند، حتی می‌توانند باعث کوری فرد شود.

در نتیجه انجام چنین مطالعاتی می‌تواند در غربالگری بیمارانی که احتمال می‌رود به چنین بیماری‌هایی دچار شوند، کمک می‌کند و کم‌خوابی به عنوان یکی از عوامل مهم در شناسایی چنین افرادی حایز اهمیت می‌شود.

محققان در این مطالعه، خطر ابتلا به گلوکوم را در میان افرادی که خواب باکیفیتی نداشتند مورد بررسی قرار دادند.

آنها از 409053 داوطلب شرکت کننده در داده‌های Biobank  بریتانیا استفاده کردند که همه آنها بین سال‌های 2006-2010 حدود سن 40 تا 69 سال داشتند و اطلاعاتی در مورد رفتارهای خواب خود ارائه کرده بودند.

دانشمندان با بررسی داده‌های مربوط به اختلالات خواب گروه تحت مطالعه، متوجه شدند که ارتباطی بین کیفیت پایین خواب و اختلالات بینایی وجود دارد.