کد خبر: ۵۹۵
۱۴۰۱/۰۶/۱۲ ۰۷:۵۷:۰۶

آیا تتو سرطان زا است؟

گزارشی در سال 2016 از انجمن سرطان آمریکا نشان داد که 83 درصد از جوهرهای سیاه آزمایش شده حاوی ماده سرطان‌ زایی به نام هیدروکربن‌ های آروماتیک چند حلقه‌ ای (PAHs) هستند.

 خالکوبی به صورت بالقوه می تواند به مشکلات مختلفی از جمله عفونت های پوستی، واکنش های آلرژیک و حتی زخم منجر شود. طبیعی است که ریسک چنین خطراتی با عدم رعایت اصولی بهداشت و همچنین تاخیر در بهبودی زخم افزایش می یابد.

جدا از این خطرات، آیا باید نگران احتمال ابتلا به سرطان در اثر انتشار جوهر نیز باشیم؟ در حالی که محققان سالیان سال ارتباط احتمالی میان خالکوبی و ابتلا به سرطان را مورد بررسی قرار داده اند، هیچ گونه ارتباط مستقیمی تاکنون کشف نشده و همچون مسئله ای رازآلود باقی مانده است.

با استناد به مقالاتی که از طریق مرکز ملی اطلاعات زیست فناوری آمریکا در اختیار علاقه مندان قرار گرفته اند، همچنان مدرک مشخص و معتبری در راستای تایید ابتلا و یا پیشرفت سرطان پوست در اثر خالکوبی وجود ندارد. در واقع محققان معتقد هستند که بیشتر ممکن است یک ارتباط تصادفی میان این دو وجود داشته باشد.

 

آیا جوهر تتو می تواند باعث سرطان شود؟

بسیار بعید به نظر می رسد که انجام خالکوبی به تنهایی بتواند باعث سرطان پوست شود. با این حال ممکن است خطرات متفاوتی در ارتباط با یک سری مواد خاص در جوهرهای خالکوبی وجود داشته باشد. رنگهای مختلف با تغییرات رنگدانه و رقیق‌ سازی ساخته می‌ شوند و احتمال دارد برخی از آنها حاوی موادی باشند که ممکن است سرطان‌ زا در نظر گرفته شوند (به معنای دارای پتانسیل ایجاد سرطان).

شماری از جوهرهای خالکوبی حاوی ماده ای به نام آزو هستند که در رنگهای خودرو هم استفاده می شود. لازم به ذکر است که جوهر قرمز نیز برای دهه‌ ها مورد مطالعه واقع شده است و تحقیقات قبلی نشان‌ دهنده افزایش خطر ابتلا به سرطان کبد در موش ‌هایی هستند که در معرض رنگدانه‌ های آزو قرمز قرار داشتند.

جوهرهای سیاه نیز احتمال خطر بالایی دارند. گزارشی در سال 2016 از انجمن سرطان آمریکا نشان داد که 83 درصد از جوهرهای سیاه آزمایش شده حاوی ماده سرطان‌ زایی به نام هیدروکربن‌ های آروماتیک چند حلقه‌ ای (PAHs) هستند.

یک سری مواد مضر دیگر که احتمال دارد در رنگدانه های تتو وجود داشته باشند، شامل موارد زیر می شوند:

- الکل

- باریم

- کادمیم

- مس

- سرب

- جیوه

- مواد معدنی

- نیکل

- پلاستیک

- رنگهای گیاهی

به طور کلی امروزه جوهرهای تتو ایمن تر از دهه های گذشته شده اند. با این حال هنوز هم بسیار مهم است که نوع جوهر، مواد تشکیل دهنده و منبع تهیه آن مشخص شود. همچنین گفتنی است که هیچ کدام از جوهرهای خالکوبی توسط سازمان غذا و دارو آمریکا تایید نشده اند.

آیا خطرات سلامتی دیگری در ارتباط با خالکوبی وجود دارد؟

- واکنش های آلرژیک

واکنش های آلرژیک در اثر خالکوبی محتمل هستند. برخلاف عفونت پوست، این نوع واکنش معمولا توسط جوهر استفاده شده ایجاد می شود. همچنین در صورت وجود سابقه آلرژی یا پوست حساس، خطر بروز واکنش آلرژیک در اثر خالکوبی افزایش می یابد.

علائم واکنش های آلرژیک مرتبط با خالکوبی شامل موارد زیر هستند:

- قرمزی

- تورم

- راش یا کهیر

- تاول

- خارش

در حالی که بسیاری از واکنش های آلرژیک بلافاصله پس از خالکوبی رخ می دهند، ممکن است یک سری از علائم هفته ها یا حتی سالها بعد مشاهده شوند.

 

- عفونت های پوستی

عفونت های پوستی ممکن است در نتیجه آلودگی ناشی از سوزن های غیر استریل یا سایر موارد مرتبط با خالکوبی ایجاد شوند. علاوه بر این اگر به درستی از زخم تازه مراقبت نشود، احتمال ابتلا به عفونت بالا می رود.

علائم عفونت پوستی شامل موارد زیر هستند:

- تورم

- قرمزی

- خارش

- درد

- زخم باز

- تب

- لرز

اگر این علائم را تجربه کردید، فورا برای درمان به پزشک مراجعه کنید. پزشک ممکن است برای رفع عفونت آنتی بیوتیک خوراکی تجویز کند.

- بیماری های عفونی

استفاده از سوزن های استریل نشده با افزایش خطر ابتلا به برخی از بیماری های عفونی در ارتباط است، از جمله:

- هپاتیت C

- اچ آی وی/ ایدز

- استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA)

در حالی که همچنان رابطه ای قطعی بین خالکوبی و سرطان وجود ندارد، اما هر دو بیماری هپاتیت C و HIV/AIDS با افزایش خطر ابتلا به انواع مختلف سرطان مرتبط هستند.

- جای زخم

فرآیند خالکوبی باعث ایجاد زخم در عمق درم (لایه میانی) پوست می شود. از این رو بسیار مهم است که از خالکوبی به خوبی مراقبت شود تا زخم کاملا التیام یابد.

با این حال، خالکوبی هایی که به درستی بهبود نمی یابند ممکن است منجر به زخم شوند. عفونت های پوستی، واکنش های آلرژیک و خاراندن روی زخم خالکوبی نیز می توانند این خطرات را افزایش دهند.

اگر خالکوبی جای زخم دارد، ممکن است جوهر به صورت ناهموار همراه با برآمدگی‌ های بافت اسکار به نام کلوئید یا فزون گوشت باقی بماند. تظاهر این عارضه غالبا 3 تا 12 ماه طول خواهد کشید و بسته به شدت آن احتمال دارد که به درمان های پوستی مانند جراحی برای کمک به خلاص شدن از شر جای زخم نیاز باشد.

 

دیدگاه

پیشنهاد سردبیر

آخرین اخبار

پربازدیدترین ها

خواندنی