تنظیم حرارت بدن انسان و سازگاری اجزای اصلی آن، مکانیسم مقابله انسان برای تحمل تغییرات در زمان قرار گرفتن در معرض حرارت محیطی است. با توجه به این که در حال حاضر کاهش گرمایش جهانی به کمتر از دو درجه غیرممکن شده است، بقای انسان نیازمند اتکای فزاینده به این مکانیسم‌هاست.
گرم شدن کره زمین می‌تواند انجام فعالیت‌های خارج از منزل به ویژه ورزش را چالش برانگیز کند. در واقع، ما یک بافر بسیار کوچک برای تحمل افزایش گرمای بدن داریم و افزایش تنها سه درجه سانتی‌گراد دما می‌تواند حتی برای بزرگسالان جوان سالم تهدیدکننده زندگی باشد.
راه‌های مختلفی برای جلوگیری از افزایش خطرناک دمای درونی در حین فعالیت فیزیکی در گرما وجود دارد. راهبردهای متعددی برای سرد کردن وجود دارد که می‌تواند کمک کند. عملی‌ترین آنها مصرف یک نوشیدنی سرد قبل از ورزش است اما آموزش بدن برای مقابله بهتر در گرما بهترین دفاع است.
تمرینات گرمایی به ویژه برای ورزشکاران استقامتی مهم است. ورزشکارانی که از قبل سازگاری با گرما را به بدن خود آموخته‌اند، به طور متوسط عملکرد بهتری دارند و به مراقبت‌های پزشکی برای آسیب‌های ناشی از گرما کمتر نیاز دارند. با این حال، با توجه به گرم شدن محیط، ممکن است زمان آن رسیده باشد که تمرینات گرما را حتی برای افراد غیر ورزشکار، به ویژه برای افرادی که در فضای باز کار می‌کنند، در نظر بگیریم.
در حالی که تمرین سازگاری با گرما اغلب توسط ورزشکاران استقامتی استفاده می‌شود، اولین بار برای کارگران معدن طلا در دهه ۱۹۴۰ که در معرض دمای محیطی بیش از ۵۰ درجه سانتی‌گراد با رطوبت نزدیک به ۱۰۰ درصد قرار داشتند، در نظر گرفته شد.
سازگاری با گرما می‌تواند تا حدودی به‌طور طبیعی در افرادی که دائماً در معرض محیط‌های گرم و مرطوب هستند اتفاق بیفتد اما برای افرادی که معمولاً در تابستان به دنبال تهویه مطبوع هستند، سازگاری با گرمای طبیعی به ندرت رخ می‌دهد.
درجه سازگاری با گرما به مدت، شدت و فرکانس قرار گرفتن در معرض گرما بستگی دارد. استاندارد طلایی برای سازگاری با گرما شامل حفظ دمای بالا به میزان یک تا دو درجه سانتی‌گراد برای حداقل ۶۰ دقیقه به مدت پنج روز متوالی، یا در یک دوره دو هفته‌ای است که اجازه چند روز استراحت را می‌دهد.
مزایای سازگاری با گرما برای بهبود تحمل گرما متأسفانه برای همیشه دوام نمی‌آورد. آنها تا حد زیادی تقریباً یک هفته پس از آخرین قرار گرفتن در معرض گرما حفظ می‌شوند اما تقریباً ۷۵ درصد از مزایای آن پس از سه هفته بدون قرار گرفتن در معرض گرما از بین می‌رود. خوشبختانه سازگاری مجدد به‌طور کلی آسان‌تر است و با حفظ نوعی قرار گرفتن در معرض گرما حداقل سه بار در هفته می‌توان به وضعیت سازگار با گرما به حالت پایدار دست یافت.
سازگاری با گرما را در خانه هم می‌توان انجام داد. برای اینکار سه روز متوالی باید در آب ۴۰ درجه سانتی‌گراد برای حدود ۴۰ دقیقه قرار گیرید و بعد از آن ۴۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط در دمای اتاق انجام دهید. نکته کلیدی این است که ورزش باید به اندازه کافی انجام شود تا دمای بدن از آستانه تعریق عبور کند و بلافاصله بعد از ورزش وارد وان آب شوید.
در نهایت، راهبردهایی برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض گرما بیش از حد، به‌ویژه برای افرادی که نسبت به آسیب‌های ناشی از گرما آسیب‌پذیری بیشتری دارند، از جمله افراد مسن و افراد مبتلا به بیماری‌هایی مانند بیماری قلبی و دیابت، همچنان اهمیت دارد اما قرار گرفتن در معرض گرما برای افرادی که در فضای باز کار می‌کنند یا فعال هستند اجتناب‌ناپذیر است.
ترکیب یک پروتکل سازگاری با گرما، در ترکیب با راهبردهای شناخته شده‌تر کاهش گرما از جمله محافظت در برابر آفتاب و حفظ هیدراتاسیون، بهترین دفاع را برای بدن شما در برابر آسیب‌های ناشی از گرما فراهم می‌کند.