روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس دهم هنگام تصویب برجام، خسارت ناشی از بی‌تدبیری دولت سابق را پای دولت فعلی نوشت که توانسته ۶ میلیارد دلار دیگر از اموال ایران را آزاد کند.
حشمت‌الله فلاحت‌پیشه در گفت‌وگو با روزنامه آرمان و درباره توافق اخیر اظهار داشت: اصل قضیه این است که بالاخره این مسیر عمان که بعد از چند سال به مسیر ماموریت‌های بی‌فایده و بی‌نتیجه تبدیل شده بود به یک نتیجه‌ای رسید و اصل قضیه قابل دفاع است. چون من اعتقاد دارم که هرجا تنش‌زدایی صورت گرفت باید از آن استقبال کرد. منتها چند ملاحظه بعد از آن وجود دارد که باید آنها را در نظر گرفت. نخست اینکه امیدوارم این توافق منجر به تقویت واقع‌گرایی در سیاست خارجی ایران شود. چون همین حالا سؤالاتی در مورد این موضوع وجود دارد. به‌عنوان مثال تاکنون بحث از بیش از ۷ میلیارد دلار بدهی کره جنوبی به ایران مطرح می‌شد ولی اکنون از ۶ میلیارد دلار سخن به میان می‌آید و به‌راحتی این گزارش داده می‌شود که چون در طول این دوران حدود ۵.۱۴ درصد ارزش پول کره جنوبی در مقابل دلار آمریکا کاهش پیدا کرده پس ضرر این کاهش را ایران باید متقبل شود که این خود جای بحث دارد.
وی افزود: این توافق هم می‌تواند یک نوع خوش‌بینی را به‌دنبال داشته باشد و هم نوعی نگرانی را که ناشی از اخباری است که منتشر می‌شود. خوش‌بینی از این نظر که اگر ایران و آمریکا یک مسیری را یافته باشند که بتوانند تنش‌های خود را از جمله در زمینه هسته‌ای و برجامی که قابل احیا نیست کاهش دهند، اما حداقل یک توافق معقولی شکل دهند باید از این توافق استقبال کرد. اما اگر نه این بخش اخباری که مطرح می‌شود مبنی بر اینکه ایران در ازای این توافق پذیرفته تغییراتی را در سوخت ۶۰ درصد هم از لحاظ غنای سوخت و هم از لحاظ سقف سوخت بپذیرد قابل دفاع نیست، چراکه از ابتدا این مسیر تحت عنوان مبادله زندانیان و پایان دادن به انسداد پول ایران بود.
به هر جهت کلیت موضوع قابل دفاع است، اما امیدوارم منجر به نوعی واقع‌گرایی در سیاست خارجی شود و کشور بداند که در چه زمانی قلاب دیپلماسی را از این آب گل‌آلود عرصه قدرت در دنیا بکشد که بتواند ماهی منافع ملی را آن‌طور که شایسته منافع ملی کشور است، صید کند.
وی در پاسخ این سؤال که «بسیاری مطرح می‌کنند اگر در سال‌های گذشته در اواخر دولت آقای روحانی شرایط به سمت و سویی می‌رفت که اتبادل زندانیان و آزادسازی پول‌ها صورت می‌گرفت، شاید بهره گسترده‌تری می‌بردیم تا اینکه امروز و در چنین شرایطی؛ نظر شما چیست؟» گفت: متاسفانه در برخی از موارد و در برخی مقتضیات زمانی، منافع هسته‌ای ایران درگیر بازی‌های جناحی شد. یعنی واقعا نمی‌شود انکار کرد که مسائل جناحی به منافع ایران آسیب زد. اگر موضع فراجناحی بود می‌توانستیم در سال اول دولت بایدن و سال آخر دولت آقای روحانی یک توافق خوب را ببندیم، اما این کار صورت نگرفت. حتی یک فرصت دیگر در سال اول دولت آقای رئیسی از دست. من معتقدم این فرصت‌ها از دست رفت. اما امیدوارم همین توافق نیز که حداقل ضرر ملموس آن یک میلیارد دلار در شرایط کنونی است باعث واقع‌گرایی در دیپلماسی ما شود.
پنهان شدن پشت نام واقع‌گرایی از سوی امثال این نماینده سابق، در حالی است که کلاهبرداری آمریکا در برجام، به روشنی از خیال‌پردازی و واقعیت‌گریزی بانیان و حامیان ایرانی آن حکایت می‌کند. تایید شتابزده و اجرای شتابزده‌تر توافقی که ۹۵ درصد برنامه هسته‌ای ایران را واگذار یا اوراق کرد و فهرستی از وعده‌های مبهم و نامعتبر درباره برداشتن تحریم‌ها تحویل ایران داد، چه نسبتی می‌تواند با واقع‌گرایی داشته باشد؟
اگر کوتاهی اولیه در عدم اخذ تضمین معتبر برای لغو تحریم‌ها و عدم اجرای متوازن (همزمان) تعهدات برجامی را فقط یک خطا بدانیم، این اصرار بعدی برای بازگرداندن آمریکا به برجام و دادن دسترسی به مکانیسم ماشه بدون رفع حتی یکی از مطالبات و نگرانی‌های ایران را باید چه بنامیم؟ امثال این نماینده سابق مجلس باید روشن و مستند توضیح بدهند کدام مطالبه ایران در زمینه ارائه تضمین معتبر و لغو موثر تحریم‌ها از سوی آمریکا پذیرفته شده بود که دائما دروغ امکان توافق در دو سه سال قبل را تکرار می‌کنند؟
در موضوع از بین رفتن یک میلیارد دلار از دارایی مسدودشده در کره جنوبی همچنان که توضیح داده شده، این خسارت به سیاست‌گذاری غلط دولت برجام برمی‌گردد. در موضوع ادعایی کاهش سطح غنی‌سازی به‌خاطر توافق اخیر، این نماینده غربگرا به فضاسازی دروغ روزنامه آمریکایی استناد کرده و حال آنکه آن ادعا تکذیب شده و حتی جان کربی سخنگوی آمریکایی گفته که این ادعا را تایید نمی‌کند.
تلاش برای کم‌اهمیت نمایاندن توافق اخیر (آزادی ۶ میلیارد دلار از اموال ایران بدون برجام) در حالی است که برخی محافل و شخصیت‌های آمریکایی از این توافق با تعابیری مثل «بزرگ‌ترین باج به ایران»، «تعظیم بایدن در برابر ایران»، «رقص دولت آمریکا به ساز ایران» یاد می‌کنند.