این مطالعه نشان می‌دهد که روغن نارگیل توانایی موش‌ها را برای استفاده از لپتین و انسولین، دو هورمون حیاتی، مختل می‌کند و مقاومت به انسولین یکی از ویژگی‌های اصلی دیابت نوع ۲ است.

متخصصان تغذیه به جای روغن‌های اشباع مانند روغن نارگیل، روغن‌های غیراشباع یا پلی غیراشباع را توصیه می‌کنند. طبق مطالعه جدید، مصرف دوزهای پایین روغن نارگیل که به مدت هشت هفته به رژیم غذایی موش‌ها اضافه شد، منجر به تغییراتی در متابولیسم آنها شد که در ایجاد چاقی و بیماری‌های مرتبط با آن دخیل بود.

روغن نارگیل توانایی موش‌ها را برای استفاده صحیح از لپتین و انسولین، دو هورمون مهم برای تنظیم مصرف انرژی، گرسنگی، و نحوه کنترل بدن با چربی‌ها و قندها، مختل کرد. یافته‌ها از این فرضیه حمایت می‌کند که رژیم غذایی سرشار از اسیدهای چرب اشباع شده می‌تواند منجر به مقاومت به لپتین شود. همزمان با رشد مقاومت به لپتین، بافت ذخیره چربی بدن که به بافت چربی سفید معروف است نیز کمتر به لپتین پاسخ می‌دهد.

این مطالعه بر اساس تحقیقات قبلی انجام شده است که در آن نویسندگان مشاهده کردند که روغن نارگیل یک پاسخ التهابی مرکزی و محیطی، افزایش وزن، درصد بالاتر چربی، کاهش مصرف انرژی و رفتار مضطربانه در موش‌ها ایجاد می‌کند که نشان دهنده عدم تعادل سیستمیک است.

۶۰ موش در مطالعه حاضر به سه گروه دریافت کننده مکمل مایع تقسیم شدند. یک گروه به عنوان گروه کنترل، آب، یک گروه ۱۰۰ میکرولیتر روغن نارگیل فوق بکر تجاری و یک گروه ۳۰۰ میکرولیتر از همان روغن دریافت کردند.

دوزهای روزانه روغن نارگیل از نظر کالری مشابه چیزی بود که معادل ۱۳ گرم چربی اشباع شده یا ۵ درصد کالری چربی اشباع شده برای یک انسان بالغ سالم است. محققان دریافتند که روغن نارگیل باعث ایجاد استرس در شبکه آندوپلاسمی می‌شود. این بخش ناحیه‌ای از سلول است که در آن پروتئین‌ها ساخته و پردازش می‌شوند.

به گفته محققان، مطالعات انسانی بیشتری برای ارزیابی روغن نارگیل مورد نیاز است، اما برخی از مواردی که باید در نظر گرفت میزان مصرف و فراوری خود روغن است. نتیجه گیری این مطالعه: «روغن نارگیل را برای بهبود سلامتی مصرف نکنید. این یک ماده غذایی فوق العاده نیست.»