تمرینات تنفسی به آرامش بدن و ذهن کمک می‌کنند، زیرا تنفس آرام چیزی است که بدن در زمان ریلکس بودن و آرامش انجام می‌دهد. 

در شش‌ها گیرنده‌های عمقی وجود دارند، بنابراین وقتی ما عمیق نفس می‌کشیم در واقع سیگنال‌هایی را به بدن می‌فرستیم تا از فرآیندهای سمپاتیک به فرآیندهای پاراسمپاتیک حرکت کند.

در اصل اگر تنفس آرام نشانه‌ی آرامش در بدن است، تنفس عمدی، بدن را اینطور فریب می‌دهد که فکر کند در آرامش است و به این صورت، بقیه فرآیندهای بدن هم از آن پیروی می‌کنند.

بهبود دستگاه عصبی پاراسمپاتیک

تنفس عمدی به تحریک سیستم عصبی پاراسمپاتیک کمک می‌کند. این بخش از سیستم عصبی مسؤول «استراحت و هضم» است. وقتی یک عامل استرس‌‌زا، باعث تحریک پاسخ استرسی در بدن می‌شود، تمرینات تنفسی می‌توانند در برگرداندن آرامش به بدن کمک کنند.

در طول زمان، با تمرین دادن این «عضله»، سیستم عصبی پاراسمپاتیک قوی‌تر می‌شود. پس دفعه‌ی بعد که با عامل استرس‌زا روبه‌رو شدید، احتمال اینکه بدن سریع‌تر به آرامش برگردد بیشتر خواهد بود.

تحریک عصب واگوس

اعصاب واگوس دو عصب بزرگ کرانیال هستند که در قسمت بالایی بدن از مغز تا کولون کشیده شده‌اند. تنفس عمیق، عصب واگوس را تحریک می‌کند تا باعث ایجاد آرامش در بدن شود.

بر اساس یک بررسی صورت گرفته در سال ۲۰۱۸، تحریک عصب واگوس به احتمال زیاد دلیل این امر است که مدیتیشن، ذهن آگاهی و تمرینات تنفسی شکمی به بدن کمک می‌کنند که به حالت آرامش برسد.

عصب واگوس مسؤول تحریک گوارش و تنظیم ضربان قلب و فشار خون است. تنفس عمیق، نورون‌های شناسایی کننده‌ی فشار خون را فعال می‌کند. این نورون‌ها به عصب واگوس سیگنال می‌دهند که فشار خون در حال بالا رفتن است. سپس عصب واگوس تلاش می‌کند ضربان قلب و فشار خون را کاهش دهد.

اکسیژن‌رسانی بهتر به بدن

بدیهی است که اکسیژن برای سلامت انسان بسیار مهم است، اما تنفس سطحی که بیشتر ما انجام می‌دهیم، دریافت مقدار کافی اکسیژن را سخت‌تر می‌کند. یک مقاله از انتشارات دانشگاه هاروارد در سال ۲۰۰۹ توضیح می‌دهد که تنفس عمیق کمک می‌کند که بدن، درصد بیشتری اکسیژن به ریه‌‌ها وارد کند و دی اکسید کربن را کاملا از بدن خارج کند.

کاهش فشار خون و سطح کورتیزول

تمرینات تنفسی، فشار خون و سطح کورتیزول را به مقدار قابل توجهی کاهش می‌دهد. کورتیزول هورمون استرس است که با افسردگی، اضطراب و دیگر احساسات منفی مرتبط است. همچنین این هورمون مسئول مواردی مثل مشکلات خواب و افزایش وزن هم است.

بهبود تغییر پذیری ضربان قلب

تمرینات تنفسی عمیق، تغییر پذیری ضربان قلب (HRV) را افزایش می‌دهد. وقتی بدن در وضعیت سمپاتیک است (وضعیت جنگ یا گریز) HRV پایین‌تر خواهد بود. اما وقتی که بدن در وضعیت پاراسمپاتیک است (وضعیت استراحت و هضم) HRV بالاتر خواهد بود. بنابراین پیگیری وضعیت HRV می‌تواند در دانستن میزان ریلکسی بدن به ما کمک کند.

وقتی تمرینات تنفسی عمیق به صورت آگاهانه انجام می‌شوند HRV افزایش پیدا می‌کند. این یک اتفاق خوب است. تغییر پذیری ضربان قلب یکی از علائم کلیدی و مهم سلامتی است که می‌توانید در زندگی روزمره آن را پیگیری کنید.