یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که پستانداران به احتمال زیاد توسط ابرقاره بعدی سیاره ما از روی زمین محو خواهند شد. دانشمندان با مدل‌سازی تحمل گرما پستانداران در کنار شرایط آب و هوایی زمین در ۲۵۰ میلیون سال آینده، کشف کرده‌اند که شکل‌گیری محتمل‌ترین ابرقاره بعدی به نام Pangea Ultima منجر به انقراض احتمالی راسته جانوری ما خواهد شد
محققان این پیش‌بینی را با استفاده از یک مدل آب و هوایی انجام دادند که در تغییرات دمای سطح زمین در کنار افزایش شدت تابش خورشید و دی اکسید کربن در جو، این ابرقاره جدید نیز نقش داشت. یک اقلیم شناس گفت:«به ظاهر یک ابرقاره شرایطی را ایجاد می‌کند که به راحتی منجر به انقراض دسته جمعی می‌شود. در گذشته زمین، تشکیل ابرقاره با چهار مورد از پنج انقراض دسته جمعی در گذشته زمین شناسی مصادف شده است.»
پایه‌های زمین از صفحات سنگی جامد تشکیل شده است که روی اقیانوسی از ماگما متلاطم شناور هستند. در طول ۲ میلیارد سال گذشته، جریان‌های همرفتی ماگمایی بارها و بارها این صفحات را از هم جدا کرده‌اند تا اقیانوس‌ها و قاره‌ها را تشکیل دهند و سپس با یک ابر قاره آنها را در هم شکسته است. این در چرخه‌هایی تقریباً هر ۶۰۰ میلیون سال یک بار اتفاق میافتد. دانشمندان انتظار دارند که ابرقاره بعدی طی ۲۵۰ میلیون سال زمان تشکیل شود، زمانی که خشکی‌های زمین احتمالاً در خط استوا، با هم برخورد کنند و Pangea Ultima را تشکیل دهند.
این قاره جدید داغ خواهد بود، نه تنها بسیاری از خشکی‌های استوایی آن فاقد اثر خنک‌کنندگی ناشی از اقیانوس‌ها خواهند بود بلکه تشعشعات بیشتری را از یک خورشید قدیمی‌تر و فعال‌تر جذب می‌کند و به دلیل فعالیت‌های آتشفشانی به میزان قابل توجهی در دی اکسید کربن بیشتری غرق می‌شود.
برای اینکه بتوان فهمید زمین در آینده چقدر قابل سکونت خواهد بود، دانشمندان به مدل آب و هوای ابررایانه‌ای روی آوردند که دما و رطوبت را در سراسر Pangea Ultima پیش‌بینی می‌کند. با در هم شکسته شدن بیشتر خشکی‌های زمین و خورشید که در حال پیری ۲.۵٪ تشعشع بیشتری ساطع می‌کند و سطح دی اکسید کربن اتمسفر که به ۱.۵ برابر سطح امروزی افزایش می‌یابد، شبیه سازی نشان داد که تنها ۸ درصد از زمین‌های این ابرقاره برای پستانداران قابل سکونت خواهد بود.
دانشمندان انتظار دارند که بیشتر این افزایش دما در پی فوران‌های عظیمی باشد که مناطق پر از گدازه‌ای را تشکیل می‌دهند و به عنوان استان‌های بزرگ آذرین شناخته می‌شوند. رشد این استان‌های جهنمی که توسط تکتونیک قدرتمند و خردکننده صفحات در حال برخورد هدایت می‌شود، فرصت کمی برای انطباق با دمای بالا برای پستانداران باقی می‌گذارد.
در حالی که امروزه پستانداران بسیار متخصصی وجود دارند که می‌توانند در مناطقی مانند صحرا زندگی کنند، باید دید که آیا این پستانداران می‌توانند همانگونه که در زادگاه خود سازگار بودند با محیط جدید نیز سازگار باشند و در ابرقاره جدید Pangea Ultima به زندگی نسل خود ادامه دهند یا خیر.
محققان می‌گویند که این احتمال وجود دارد که Pangea Ultima زندگی را تهدید کند، به خصوص اگر دما به حدی گرم شود که گیاهان دیگر نتوانند فتوسنتز را انجام دهند. اما آنها گفتند که سازگاری گیاهان با دما و همچنین سختی اکوسیستم‌های دریایی آینده به تحقیقات بیشتری نیاز دارد و تحقیقات در این مورد هنوز کامل نیست.
با این حال، Pangea Ultima تنها ابرقاره‌ای نیست که ممکن است تشکیل شود: ابرقاره‌های سردتر، مانند «آماسیا» با مرکز قطبی نیز توسط دانشمندان پیش‌بینی شده‌اند که در این صورت احتمال زندگی پستانداران به اندازه یک مو، باقی می‌ماند.