آیا شما در اطراف خود یک فرد یا بیمار روانی می‌شناسید؟ آیا می‌توانید علائم بیماری روانی را تشخیص دهید؟ با هفت ویژگی هشدار دهنده‌ای آشنا شوید که نشان می‌دهد یک فرد روان پریش است و باید مراقب رفتار او باشید.
یک روانشناس بالینی الگو‌های رفتاری متمایز یک فرد بیمار روانی، از فقدان همدلی تا هرگز عذرخواهی، را جمع آوری می‌کند تا این افراد در رادار توجه شما بماند.
اصطلاح «بیمار روانی» برای شما چه معنایی دارد؟
آیا واژه روانی تصاویری از تبهکاران در سینما و تلویزیون مانند جوکر جنایتکار، هیث لجر در فیلم موفق بتمن شوالیه تاریکی، را تداعی می‌کند؟
فردی که «عامل هرج و مرج» است و اهمیتی نمی‌دهد که در تلاش برای فروپاشی جامعه چه کسی را آزار می‌دهد یا می‌کشد؛ او یک روان پریش واقعی است؛ درست است؟
در جامعه‌ای که ما زندگی می‌کنیم صد‌ها و هزاران روان‌پریشی واقعی (و کمتر خطرناک‌تر) وجود دارد که با خوشحالی در میان ما زندگی می‌کنند.
واژه «روانی» یک اصطلاح غیررسمی است که کسی را «بی‌احساس، خشن و از نظر اخلاقی فاسد» توصیف می‌کند.
البته، تعداد زیادی که تحت این اصطلاح قرار می‌گیرند و روانی نامیده می‌شوند به هیچ وجه روحیه خشونت‌آمیز ندارند و بسیاری انسان‌هایی «موفق» هستند؛ به‌ویژه اگر عملکرد بالایی داشته باشند.
خیلی از افراد روان‌پریش ویژگی‌های مرتبط با رهبری مؤثر را نشان می‌دهند؛ مانند متقاعدسازی، کاریزما و خلاقیت. در واقع، رسانه فورچون تا آنجا پیش رفت که اعلام کرد ۱۲ درصد از رهبران شرکت‌ها روانی هستند. هالیوود نیز گاهی اوقات درباره آن‌ها فیلم می‌سازد، مانند شخصیت مایکل داگلاس گوردون گکو در وال استریت در سال ۱۹۸۷.
مهاجم شرکتی Gekko دارای تمام ویژگی‌های یک روان پریش بود؛ کاملاً در اثر حرص و آز و با فقدان باور نکردنی همدلی و مسئولیت برای اعمال خود.
بنابراین، اکنون که ما به یک تمایز واضح رسیدیم، چگونه می‌توانیم این ویژگی‌ها را در زندگی واقعی تشخیص دهیم؟
در ادامه، فهرستی از برخی از نشانه‌هایی که نشان می‌دهد یک فرد ممکن است یک بیمار روانی باشد، را خواهید دید.
۱- به شدت بیش از حد اعتماد به نفس دارند
اعتماد به نفس یک چیز است، اما اعتماد به نفس بیش از حد می‌تواند یک پرچم قرمز باشد.
یک بیمار روانی «اغلب حس استحقاق دارد و نگرش برتری نسبت به دیگرانی که آن‌ها را از آن‌ها پست‌تر می‌دانند اتخاذ می‌کند».
بنابراین، اگر کسی تمایل به اظهارات بیش از حد در مورد اهمیت خود دارد، می‌تواند یک علامت نگران کننده باشد.
۲- به سادگی نمی‌توانند همدلی کنند
مردم به طور کلی تمایل دارند به احساسات دیگران اهمیت دهند یا حداقل از آن‌ها آگاه هستند. به همین دلیل اقداماتی را انجام می‌دهند تا دیگران را ناراحت نکنند.
اما بیماران روانی بسیار متفاوت هستند. بی احساسی واقعی و بی توجهی رک و بی رحمانه به دیگران نشان می‌دهند. آن‌ها نه فقط توانایی همدلی ندارند بلکه واقعاً بدشان نمی‌آید به کسی صدمه بزنند.
یک آزمون سریع برای سنجش سطح همدلی یک فرد این است که سعی کنید ببینید چگونه به احساسات شما واکنش نشان می‌دهد. افراد روانی اغلب «با شخصی که با او صحبت می‌کنند ناهمسو هستند».
این طیف گسترده‌ای از پاسخ‌ها را در بر می‌گیرد، و می‌تواند از پشیمانی نکردن در هنگام ناراحتی، نشان ندادن ذره‌ای هیجان در هنگام دریافت خبر‌های خوب و، به‌طور باورنکردنی، حتی خمیازه کشیدن در هنگام خمیازه متغیر باشد! اساساً، قطع ارتباط واقعی با هر چیزی که می‌گویید یا انجام می‌دهید.
۳- جذاب هستند؛ اما فقط به صورت سطحی
سایکوپات‌ها در مجذوب کردن مخاطبان بسیار خوب هستند. بیماران روانی می‌توانند بسیار دوستانه و خوب ظاهر شوند، اما همه این جذابیت‌ها سطحی است.
آن‌ها زرادخانه عظیمی از راه‌ها برای جذب شما با شوخ طبعی دارند و چاپلوسی اغلب سلاح‌های انتخابی آن‌ها است. اما همه این رفتار‌ها همیشه برای تحقق یک هدف بالاتر انجام می‌شود؛ هدفی که به تنهایی به آن‌ها خدمت می‌کند. این اهداف متفاوت است، اما اغلب به پول و قدرت خلاصه می‌شود.
۴- مطلقاً هیچ درکی از احساسات ندارند
فرد روان‌پریش احساسات را کاملاً بی معنی می‌دانند.
روان‌پریشان به این شکل سخت‌گیر هستند. چیزی در مغزشان کم است. آن‌ها نمی‌توانند احساس ترس کنند، نمی‌توانند عشق یا شفقت را احساس کنند. وقتی آن‌ها ازدواج می‌کنند، برای عشق نیست. به این دلیل است که احساس می‌کنند برای آن‌ها راحت است یا به آن‌ها کمک می‌کند تا به یک هدف برسند.
۵- فوق العاده تکانشی هستند
خودانگیختگی عالی است، اما بیش از حد آن می‌تواند فوق العاده نگران کننده باشد. سایکوپات‌ها تمایل دارند ابتدا عمل کنند و بعداً سؤال بپرسند.
اگر یک روان پریش بخواهد کاری انجام دهد، هر عواقبی که باشد آن را انجام می‌دهد. افراد روانی از عواقب انجام کار‌های خطرناک نمی‌ترسند. آن‌ها به دنبال هیجان هستند. هیجان خطر!
۶- هرگز و هرگز عذرخواهی نمی‌کنند (و اگر عذرخواهی کنند، منظورشان این نیست)
به نظر می‌رسد متاسفم سخت‌ترین کلمه برای هر کسی باشد، اما بالاخره انجام می‌شود. برای روانی‌ها سخت‌ترین کلمه نیست؛ گفتنش کاملاً غیرممکن است!
سایکوپات‌ها “پاسخ گناه یا پشیمانی واقعی” ندارند.
به‌جای تصدیق و اعتراف به هر اشتباهی، فرد روان‌پریش توضیحی طولانی در مورد علت خرابکاری ارائه می‌دهند، اما عذرخواهی نمی‌کنند؛ و اگر آن‌ها این کار را انجام دهند فوق العاده غیر صادقانه خواهد بود.
اگر به این موضوع علاقه دارید که آیا فردی می‌تواند یک بیمار روانی باشد یا خیر، به نحوه عذرخواهی او دقت کنید. این غیرمعمول نیست که یک سایکوپات قبل از اینکه میز را به سمت شما بچرخاند و شما را «بیش از حد حساس» خطاب کند، پوزخندی خفیف نشان دهد.
۷- خیلی فریبکارند
سایکوپات‌ها عاشق دروغ گفتن هستند. آن‌ها در این کار بسیار خوب هستند و این کار را زیاد انجام می‌دهند.
افراد روان‌پریش داستانی در مورد اینکه چه کسی هستند می‌سازند… هویتی کاملاً نادرست که برای جذب افراد ایجاد می‌کنند. آن‌ها نمایشی را برای ایجاد روابط نادرست [به منظور]انجام دادن هدف عالی خود به نمایش خواهند گذاشت.