وقتی کار بهروز عطایی با تیم ملی ایران تمام و او وادار به نوشتن استعفا شد، قابل پیش بینی بود که فدراسیون پس از عطایی، سراغ یک گزینه خارجی خواهد رفت. حالا از ویتال هاینن که یکی از مشهورترین مربیان دنیای والیبال محسوب می شود به عنوان گزینه تیم ملی نام برده شده است و خود آقای هاینن هم می گوید استفان آنتیگا، بخت زیادی برای توافق با فدراسیون والیبال ایران دارد.

ماجرا را اگر بخواهیم ساده و خلاصه روایت کنیم، این است که فدراسیون والیبال با دور زدن در یک دایره بسته و بدون در نظر گرفتن شرایط، شانس مربی ایرانی را در تیم ملی مورد سنجش قرار داد و آزموده را چندین بار آزمود و از این مسئله به جایی هم نرسید! پس از کسب نتایجی که همه مشاهده کردیم چقدر مایوس کننده بود، حالا دری به تخته خورده و دوباره خیلی ها به یاد مربیان خارجی افتاده اند.

به یاد می آوریم روزهایی که خولیو ولاسکو در نقش معمار نوین والیبال ایران ظهور کرد، با وجود حمایت های رسانه ها و روزنامه نگاران جوان، چقدر از سوی بعضی ها در عالم والیبال تقبیح می شد. آری، حتی ولاسکو هم با تمام خدماتی که به والیبال ایران ارائه داد، کم دشمن و بدخواه نداشت و حتی یادمان می آید که دانش فنی او بارها زیر سوال رفت.

ولاسکو با آن توان فنی و تحولات عمیقی که در والیبال ایران ایجاد کرد، گاهی وقت ها با واژه هایی عجیب، نوازش می شد؛ بنابراین بهروز عطایی با این کارنامه ای که در آن شکست های متعددی ثبت شده است، خیلی نباید دلخور و غمگین باشد. عطایی بی تردید نمی توانست کار مربیان درجه یک خارجی را در تیم ملی ایران انجام دهد؛ چون دانش و تخصص مربیانِ میدان دیده در جهان والیبال با آنچه عطایی ها در اینجا تجربه کرده اند، بسیار متفاوت است. او هرگز تیم منسجمی برای ما نساخت؛ تیمی که از والیبالش لذت نمی بردیم و با بازی هایش عشق نمی کردیم. تیم عطایی بدون تعارف هرگز تیم نشد...

در هر حال گفتیم و نوشتیم که شنیده می شود یک مربی بزرگ خارجی را می خواهند برای والیبال ایران بیاورند؛ تردید نداریم این اتفاق در سایر ورزش ها نیز رخ خواهد داد، این مسئله فقط کمی به زمان نیاز دارد!