ستی مولایی؛ افراد مبتلا به ASD اغلب علایق یا الگوهای رفتاری محدود و تکراری از خود نشان می‌دهند، به طوری که این شرایط با تفاوت در ارتباطات و تعامل اجتماعی مشخص می‌شود. متاسفانه اوتیسم (ASD) بدون در نظر گرفتن نژاد و قومیت، فرهنگ یا پیشینه اقتصادی در افراد سراسر جهان یافت می‌شود.
اگرچه اوتیسم در هر سنی قابل تشخیص است. اما به عنوان یک اختلال تکاملی توصیف شده به شمار می‌آید، زیرا علائم معمولاً در دو سال اول زندگی کودک مبتلا ظاهر می‌شوند. طبق تحقیقات انجام گرفته؛ تا کنون این بیماری در پسران بیشتر از دختران شایع بوده، به طوری که نسبت مبتلا شدن پسرها به نسبت دخترها چهار و نیم به یک است.
متاسفانه تحقیقات نشان می‌دهند که این بیماری روز به روز در حال افزایش است. برخی این افزایش را به عوامل محیطی نسبت می‌دهند. با این حال، کارشناسان در مورد افزایش واقعی این بیماری با بررسی مبتلانیا جدید در تلاش هستند تا راهی برای کاهش آن پیدا کنند.
اوتیسم طیفی از اختلالات
اوتیسم به عنوان طیفی از اختلالات شناخته می‌شود، زیرا تنوع گسترده‌ای در نوع و شدت علائمی که افراد تجربه می‌کنند وجود دارد. یکی از این علائم مهم در سنین مدرسه رخ می‌دهد که بر عملکرد فرد در مدرسه، کار و سایر زمینه‌های زندگی او تأثیر می‌گذارد.
اگرچه بیماری اوتیسم معمولا یک اختلال مادام‌العمر است، اما درمان‌ها و مداخلات مناسب می‌توانند علائم و عملکرد روزانه فرد را بهبود بخشند.
علائم اوتیسم
علائم ASD معمولاً در اوایل کودکی، از بدو تولد تا 24 ماهگی به وضوح آشکار می‌شود. با این حال، علائم ممکن است در هر فرد متفاوت ظهور کند (زودتر یا دیرتر). علائم اولیه ممکن است شامل تاخیر قابل توجه در رشد زبانی یا برقراری ارتباط اجتماعی در کودک باشد.
DSM-5 علائم ASD را به دو دسته تقسیم می کند:
- مشکلات ارتباطی و تعامل‌های اجتماعی
- الگوهای محدود یا تکراری در رفتار یا فعالیت آنها
لازم به ذکر است که برای تشخیص اوتیسم، باید علائم هر دو دسته را در فرد مبتلا مورد بررسی دقیق قرار داد.
مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی
اوتیسم می‌تواند شامل طیف وسیعی از مسائل اجتماعی در برقراری ارتباط باشد که بسیاری از این علائم قبل از 5 سالگی درکودک مبتلا به اوتیسم ظاهر می‌شوند.
جدول زمانی برای تشخیص اوتیسم در کودکان:
از بدو تولد: مشکل در حفظ تماس چشمی
تا 9 ماهگی: هیچ واکنشی نسبت به اسم خود ندارد؛ همچنین نمی‌تواند احساسات خود را (مانند تعجب یا عصبانیت) نشان دهد.
تا 12 ماهگی: درگیر نشدن در بازی‌های تعاملی اولیه، مانند (قایم موشک)
همچنین نمی‌تواند دست خود را تکان دهد. (مانند بای بای کردن)
تا 15 ماهگی: علایق خود را نمی‌تواند با دیگران در میان بگذارند (مثلاً با نشان دادن اسباب بازی مورد علاقه‌اش به شخصی دیگر)
در 18 ماهگی: اشاره نکردن یا نگاه نکردن به جایی که دیگران به آن طرف اشاره می‌کنند.
در 24 ماهگی: متوجه غم یا آسیب دیدگی کسی نمی شود.
تا 30 ماهگی: عدم شرکت در "بازی‌ها"، مانند مراقبت از عروسک یا اسباب بازی‌ها.
همچنین؛ مشکل در دوست‌یابی یا به اشتراک گذاشتن وسایل و اسباب‌بازی‌ها
در سن 60 ماهگی: توانایی بازی‌های پیچیده و نوبتی را ندارد.
مشکلات کودکان اوتیستیک
علاوه بر این، کودکان اوتیستیک ممکن است از ۳۶ ماهگی در بیان احساسات یا درک دیگران دچار مشکل شوند یا حتی با افزایش سن، در صحبت کردن مشکل داشته باشند یا مهارت‌های گفتاری بسیار محدودی را تجربه کنند.
با این حال؛ سایر کودکان اوتیستیک ممکن است مهارت‌های زبانی را با سرعتی نابرابر از کودکان معمولی بیاموزند. به عنوان مثال، اگر موضوع خاصی برای آنها بسیار جالب است، ممکن است واژگان بسیار قوی برای صحبت در مورد آن موضوع را نتوانند در ذهن خود کنار هم قرار دهند.
همچنین؛ ارتباط غیرکلامی مانند حفظ تماس چشمی یا زبان بدن برای آنها دشوار است. این چالش‌ها نه تنها در کودکی بلکه در دوران بزرگسالی هم دست از سرشان بر نخواهد داشت.
همانطور که کودکان اوتیستیک ممکن است با لحنی غیرعادی مانند (صدای بلند، آوازخواندن، روباتیک حرف زدن) صحبت کنند. اما نکته مهم است است که کودکان در طیف اوتیسم زودتر از همسالان خود خواندن را یاد بگیرند، اما درک مطلب برای آنها بسیار سخت است.
هایپرلکسیا؛ نوعی از اوتیسم است؟!
گاهی اوقات تشخیص تفاوت بین یک کودک با استعداد و کودکی که دارای هایپرلکسیا شده و در طیف اوتیسم قرار دارد، دشوار است. جالب است بدانید که؛ تقریباً 84 درصد از کودکان مبتلا به هایپرلکسیا در این طیف قرار دارند.
یک کودک با استعداد ممکن است تنها به پرورش مهارت‌های خود نیاز بیشتری داشته باشد؛ در حالی که کودکی که در طیف اوتیسم قرار دارد، ممکن است برای برقراری ارتباط بهتر نیاز به کمک و توجه ویژه‌ای داشته باشد.
با این وجود، هایپرلکسیا به تنهایی به عنوان عاملی برای تشخیص اوتیسم شناخته نمی‌شود. هر کودکی از لحاظ ژنتیکی با کودک دیگر متفاوت است و با توجه و بررسی دقیق به نحوه ارتباط برقرار کردن کودک، می‌توانید او را برای به حداکثر رساندن توانایی‌هایش، پشتیبانی و حمایت کنید.
الگوهای محدود یا تکراری در رفتار یا فعالیت آنها
علاوه بر مسائل ارتباطی و اجتماعی که در بالا ذکر شد، اوتیسم شامل علائم مربوط به حرکات و رفتارهای بدن هم می‌شود. این موارد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- حرکات تکراری مانند تکان دادن، تکان دادن بازوها، چرخیدن یا دویدن به جلو و عقب
- حساسیت زیاد برای نظم دادن به وسایل مانند (چیدن اسباب بازی‌ها)
- دلبستگی به روال‌های سخت، مانند (زمان خوابیدن یا زمان مدرسه رفتن)
- تکرار کلمات یا عباراتی که می‌شنوند.
- ناراحت شدن از تغییرات جزئی
- تمرکز شدید روی قسمت‌هایی از اشیا، مانند چرخ کامیون اسباب‌بازی یا موهای عروسک
- واکنش های غیرعادی به ورودی های حسی، مانند صداها، بوها و مزه‌ها
- علایق وسواسی
- توانایی‌های استثنایی، مانند استعداد موسیقی یا قابلیت‌های حفظ یک کتاب
استیمینگ چیست؟
استیمینگ یا "تحریک" اصطلاحی است که برای توصیف رفتارهای فرد مبتلا به اوتیسم به کار می‌رود، که اغلب شامل حرکات یا گفتار تکراری استفاده می شود. به عنوان مثال، شخصی ممکن است دستان خود را مرتبا به هم بمالد یا عباراتی را تکرار کند. برای افراد اوتیستیک، تحریک گاهی اوقات می تواند در مسیر زندگی روزمره قرار بگیرد یا باعث آسیب جسمی شود. اما همچنین می‌تواند به عنوان یک مکانیسم مقابله‌ای مفید برای مقابله با اضافه بار حسی یا پیمایش موقعیت‌های ناراحت کننده عمل کند.
منبع: هلس‌لاین