برای مقایسه تاثیرگذاری دسته‌ها سه شاخص میانگین دنبال کننده، میانگین لایک و نرخ تعامل (انگیجمنت) برای هر دسته بررسی شده و مشخص گردید که کودک اینفلوئنسرها به رغم اینکه کمترین فالوئر را دارا هستند اما از لحاظ میانگین لایک در رتبه سوم و ازنظر نرخ تعامل در رتبه دوم قرار دارند.
صفحه محبوب‌ترین کودک اینفلوئنسر که در رشته فوتبال فعالیت می‌کند، در مقایسه با صفحات پرمخاطب هم‌رده خود نرخ تعامل (انگیجمنت) بالاتری را داشته است. این صفحه در حالی که از صفحه رسمی محسن تنابنده فالوئر کمتری را داراست اما دو برابر آن انگیجمنت داشته است.
بر اساس این داده‌کاوی، فعالیت کودک اینفلوئنسرها برای کاربران اینستاگرام اهمیت و جذابیت بالاتری نسبت به سایر دسته‌ها داشته است.
حاضرید از کودک خود در شبکه‌های اجتماعی کسب درآمد کنید؟
هر چند عمده مردم دنیا برای کسب درآمد از چنین راهی استفاده نمی‌کنند اما هستند کسانی که در دنیا و کشور خودمان از راه تولید محتوا توسط کودکان ماهیانه رقم‌های هنگفتی به جیب می‌زنند.
کودکانی که در این سالها به کودک اینفلئونسرها شهرت یافته‌اند و حتما شما هم در اینستاگرام نمونه‌هایی از آنها را دیده‌اید. کودکانی که بجای شیطنت و جست و خیز در فضایی امن، بدون اینکه قدرت انتخابی داشته باشند روبه‌روی دوربین پدر یا مادر نمایشی از کودکی برای مخاطبین پرشمار خود بازی می‌کنند.
یکی از مشهورترین آنها پسربچه‌ای است که بواسطه انجام فعالیت‌های ورزشی و به واسطه پدری که صفحه او را اداره می‌کند دنبال کنندگان زیادی را از سراسر دنیا به خود جذب کرده است.
آنطور که فعالان حوزه کودک می‌گویند نام بردن از کودک اینفلوئنسرها حتی در زمان نقد چنین کاری می‌تواند موجب تبلیغ و جذب فالوئر برای آنها شود. به همین دلیل در این متن نامی از این کودکان نخواهیم آورد.
کودک اینفلوئنسر یا کودک کار فضای مجازی کیست؟
تا همین چند سال پیش اگر از کار کودک صحبت می‌شد ذهن‌ها به سمت کودکانی می‌رفت که در چهارراه‌ها گل و فال می‌فروختند یا کودکانی که در کارگاه‌ها کار می‌کردند.
اما ظهور شبکه‌های اجتماعی باعث پدید آمدن مفهومی به نام کودک کار فضای مجازی شد.
کودکانی که تعاریف متعددی از آنها وجود دارد و هر کارشناسی بنا به حوزه تخصصی تعریفی از این کودکان ارائه می‌دهد.
بصورت کلی می‌توان گفت کودک اینفلوئنسر خردسالی است که بدون حق انتخاب توسط فرد یا افرادی از خانواده روبه‌روی دوربین قرار می‌گیرد یا قرار گرفته می‌شود تا بواسطه زیبایی، شیرین‌زبانی یا مهارتی که دارد محتوایی برای شبکه اجتماعی تولید کند.
بد نیست بدانیم که کودک کار فضای مجازی به نوعی ویترین درآمد فردی است که پشت پروفایل او نشسته است که معمولا مادر یا پدر آن کودک است.
فعالیت این کودکان تنها به نمایش شخصی محدود نمی‌شود و گاهی از آنها برای تبلیغ محصولاتی مختلف استفاده می‌شود. البته حوزه‌ای که بیشتر می‌تواند برای خانواده ای کودکان پولساز باشد تبلیغات محصولاتی است که به کودکان مربوط می‌شود.
کار کودک چه تبعاتی در آینده او ایجاد می‌کند؟
این نوع از بهره کشی از کودک می‌تواند پیامدهای درازمدتی برای او داشته باشد، پیامدهایی که می‌تواند تا بزرگسالی هم با آنها همراه باشد. کدام کودک می‌تواند تبعات مشهور شدن را بپذیرد؟
این استفاده ابزاری از کودکان به گفته روان‌شناسان می‌تواند موجب اختلالاتی در تعاملات آنها با هم‌سالان شود.
وقتی تمام فکر و رفتار یک والد متمرکز بر استفاده از کودک است باید این انتظار را داشت که به نیازهای آن کودک پاسخ ندهد و این امکان وجود دارد که به دلیل همین بی‌توجهی‌ها کودک در بزرگسالی هم نسبت به والدین خود احساس خشم داشته باشد.
مشکلاتی مانند خودشیفتگی یا شخصیت نمایشی به واسطه سالها زندگی در برابر دوربین از دیگر مشکلاتی است که کودکان می‌توانند در بزرگسالی با آن دست و پنجه نرم کنند.
اما بجز کودکان آنطور که کارشناسان این حوزه می‌گویند برخی از والدین این کودکان هم ازاختلالات روانی رنج می‌برند. والدینی که پشت دوربین فرزندان خود را مورد سوءرفتار هیجانی و حتی جسمی قرار می‌دهند.
حتی گزارش‌ها از والدین ناآگاهی وجود دارد که فرزندان خود در معرض سوءاستفاده دیگران قرار داده‌اند.
قوانین در ارتباط با کودک کار فضای مجازی چیست؟
قوانین در ارتباط با اطفال و نوجوانان پس از دو دهه تدوین و نهایی شده است.
این قانون سال ۹۹ در جلسه علنی مجلس تصویب شد و بعد از آن رئیس جمهور وقت آن را ابلاغ کرد. یکی از مباحث مهم این قانون به «وضعیت مخاطره‌آمیز» اشاره می‌کند. وضعیتی که بخشی از کودک آزاری‌ها در آن دیده شده است.
در صورتی‌که طفل یا نوجوان در معرض بزه‌دیدگی یا ورود آسیب به سلامت جسمی، روانی، اجتماعی، اخلاقی، امنیت یا وضعیت آموزشی گیرد، وضعیت مخاطره‌آمیز محسوب شده و موجب مداخله و حمایت قانونی از طفل و نوجوان می‌شود.
در این قانون حمایت از اطفال و نوجوانان به عهده قوهء قضاییه است. در این زمینه اما تمام حمایت به قوهء قضایه محدود نمی‌شود و سازمان بهزیستی کشور، نیروی انتظامی، سازمان زندان‌ها، وزارت کشور، وزارت تعاون، وزارت بهداشت، وزارت آموزش و پرورش و سازمان صداوسیما هم در این زمینه مسوولیت دارند.
در ماده ۷ این قانون آمده است: هر یک از والدین، اولیا یا سرپرستان قانونی طفل و نوجوان و تمام اشخاصی که مسوولیت نگهداری، مراقبت و تربیت طفل را برعهده دارند، چنانچه برخلاف مقررات قانون تامین وسایل و امکانات تحصیل اطفال و جوانان ایرانی مصوب 30/4/1353 از ثبت‌نام و فراهم‌کردن موجبات تحصیل طفل و نوجوان واجد شرایط تحصیل تا پایان دوره متوسطه امتناع یا به هر نحوی از تحصیل او جلوگیری کنند، به انجام تکلیف یادشده و جزای نقدی درجه هفت قانون مجازات اسلامی محکوم می‌شوند.
در بخش دیگری از قانون آمده است که هرگونه سهل انگاری، بی‌توجهی، سوءرفتار، بهره کشی اقتصادی، معامله و فحشا می‌تواند برای والدین یا سرپرستان کودکان و نوجوانان مسئولیتهای سنگینی ایجاد کند و می‌توان علیه تمامی اشخاصی که به هر نوع در بهره کشی از کودکان اقدام کنند، اعلام جرم کرد و قابل تعقیب کیفری است.
به کارگیری غیرقانونی طفل و نوجوان و یا وادارکردن یا گماردن او به کار یا خدمتی که از لحاظ جسمی، روانی، اخلاقی یا اجتماعی با نظر به وضعیت طفل و نوجوان برای وی مضر یا خطرناک باشد هم موجب پیگیرد قانونی خواهد شد.