اعتماد به نفس کودک، تحت تاثیر کیفیت اوقاتی است که با او صرف می کنند، نه مقدار و کمیت این زمان.

فاطمه نظری، با اشاره به اینکه در زندگی بسیار شلوغ امروزه، بیشتر پدر و مادرها در فکر کارهای آینده یا عقب افتاده و مشغله های روزمره هستند، گفت: فرزندشان در حالی که با آنان صحبت می کنند به اندازه کافی به او توجه ندارند و در واقع بیشتر مواقع وانمود می کنند که دارند به حرف های آنان گوش می دهند، خیلی اوقات هم تلاش فرزندان را که سعی دارند با آنان ارتباط برقرار کنند، نادیده می گیرند.

 این کارشناس بهداشتی اظهار کرد که اگر اوقات مفیدی را هر روزه به کودک اختصاص ندهیم، کم کم ناهنجاری های رفتاری در او بروز می کند. وی ادامه داد: نادیده گرفتن کودکان و توجه نکردن به گفته های آنان، در بسیاری از موارد، می تواند مانع ادامه ارتباط شود.

مسئول سلامت روان و اجتماعی مرکز بهداشت شهرستان قزوین گفت: در یک ارتباط فعال، والدین باید سعی کنند که شنونده خوبی باشند؛ وقتی کودک حرف می زند، مدام به دنبال پاسخ مناسب نباشند؛ وقتی کودک با آنان صحبت می کنند، به او نگاه کنند و با حرکات سر، نشان دهند که در حال توجه کردن به او هستند.

توجه به سؤال های کودک

این مقام مسؤول تصریح کرد که کلام کودکان را با پرسیدن سؤال های متوالی قطع نکنیم و وقتی می خواهیم به او توجه کامل داشته باشیم؛ از کارمان دست بکشیم و به حرف هایش توجه کنیم؛ زیرا این کار، کودک را تشویق به ادامه ارتباط می کند.

نظری عنوان کرد: استفاده از زبان بدن به کودک نشان می دهد که پدر و مادر به صحبت هایش علاقه مند هستند، مانند: داشتن ارتباط چشمی، پرهیز از خمیازه کشیدن یا نگاه کردن به ساعت که نشان دهنده عجله والدین پس از طرح یک موضوع است.

وی با اذعان به اینکه گفته های کودک را خلاصه کنند و به او بازخورد بدهند؛ گفت: با این کار می توان متوجه شد که آیا برداشت ما صحیح بوده است، یا خیر؟ و البته مراقب باشیم که هنگام خلاصه کردن حرف های فرزندمان، نظرات و قضاوت های شخصی خود را وارد نکنیم.