چندین شب است برخی گروه‌های ضدانقلاب با تهییج احساسات مردم و با تکیه بر پشتیبانی ۲۴ساعته رسانه‌های لندن‌نشین و حمایت‌شده سعودی دست به نشر اخباری از گسترش اعتراضات مردم می‌زنند. این شبکه‌ها با استفاده از این فرصت و برای نشان دادن گسترش دامنه اعتراضات این بار دانشجویان را که در روزهای آغازین سال تحصیلی روانه دانشگاه شده‌اند، هدف می‌گیرند. بهانه در ابتدا اعتراض به دستگیری چند دانشجوی دانشگاه در اغتشاشات اخیر تهران است؛ بهانه‌ای که با مداخله مسئولان دانشگاه و پیگیری برای آزادی این افراد عملا ناکام می‌ماند، اما فراخوانی منتسب به گروهی بی‌نام و نشان از سوی رسانه‌های ضدانقلاب نشر داده می‌شود که در آن از دانشجویان و مردم خواسته شده در دانشگاه‌ها و خیابان‌های اطراف این مراکز دست به اعتراض و آشوب بزنند. بسیاری از دانشجویان صبح روز بعد از این فراخوان، بی‌خبر از ماجرا راهی دانشگاه شده تا نخستین صفحات سال تحصیلی جدید را ورق بزنند.
با ورود دانشجویان به دانشگاه آنان با دسته‌هایی چند نفره از برخی دانشجویان بعضا «غیر دانشجوی دانشگاه شریف» روبه‌رو می‌شوند. این موضوع را دکتر «رسول جلیلی» رئیس دانشگاه شریف تأیید می‌کند و می‌گوید: «تعدادی دانشجوی غیرشریفی وارد دانشگاه شدند.
حراست مانع حضور برخی از این افراد در داخل دانشگاه شد، اما عده‌ای از آنان وارد دانشگاه شدند.» با ورود این افراد به داخل دانشگاه و درغیاب اکثریت دانشجویان دانشگاه شریف، شعارهایی که برخلاف تجمعات اینچنینی است سر داده می‌شود؛ شعارهایی که رنگ و بویی مشمئزکننده و کاملا خارج از عرف، ادبیات سیاسی و حتی فرهنگ ایرانیان دارد.
این گروه از دانشجویان دانشگاه که کم‌کم وارد محل تحصیل خود شده‌اند، می‌خواهند به تجمع ساختارشکنانه آنان بپیوندند. شدت شعارها و نوع اهانت‌های به‌کار رفته چنان وقیحانه است که دختران حاضر در محل و نیز برخی پسران دانشگاه شریف حاضر به همراهی با این گروه برای تکرار شعارها نمی‌شوند.
مأموران امنیتی نیز که از شب قبل در جریان ماجرای تجمع در مراکز دانشگاهی ازجمله در دانشگاه شریف قرار دارند در اطراف دانشگاه حاضر هستند، اما برخلاف ادعاها درباره ورود مأموران به داخل دانشگاه، «امیرعباس جعفری» دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه شریف اینطور می‌گوید که «هیچ نیروی امنیتی‌ای وارد دانشگاه نشده است.»
حضور مأموران امنیتی در اطراف دانشگاه و ورودی آن، سبب می‌شود عده‌ای از لیدرهای جریان اغتشاش قصد خروج از دانشگاه را داشته باشند. این افراد با ترغیب دیگر دانشجویان به خروج از دانشگاه می‌کوشند خود را میان دانشجویان دیگر پنهان کرده تا از مهلکه بگریزند. به‌گفته دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه شریف، نیروهای امنیتی می‌دانستند چه کسانی را باید دستگیر کنند: «نیروهای امنیتی نه به خوابگاه‌ها حمله کردند و نه به داخل دانشگاه آمدند. آنها از قبل لیدرهای اعتراضات را شناسایی کرده بودند و آماده دستگیری آنان بودند.»
بعد از آغاز موج هتاکی‌ها از سوی برخی دانشجویان و افراد غیردانشجو، نیروهای امنیتی برای کنترل وضعیت نسبت به دستگیری برخی لیدرهای شعاردهنده که قصد فرار از صحنه را داشتند و نیز افراد آشوبگری که با فراخوان شبکه‌های ضدانقلاب و جوسازی رسانه‌ای، خود را به محل رسانده بودند، اقدام کردند.
بلافاصله بعد از تلاش مأموران برای برقرار کردن نظم و جلوگیری از متواری شدن آشوبگران، عده‌ای در فضای مجازی با طرح ادعای واهی حمله به دانشگاه از سوی مأموران امنیتی، با هشتگ‌سازی‌های دروغین تلاش کردند از اتفاق رخ نداده یک جنایت بزرگ بسازند تا مانع از خاموش شدن اعتراض‌ها شوند؛ طرحی که پیش‌تر مسئولان رژیم صهیونیستی نیز به آن اذعان و تأکید کرده بودند: «نمی‌گذارند آتش اعتراض در ایران تا زمان رسیدن به هدفی که دارند خاموش شود.»
اظهارات امیرعباس جعفری، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه شریف نه نشانی از «حمله خوفناک» به دانشگاه شریف دارد و نه از «حمله لباس شخصی‌ها به داخل دانشگاه» حکایت می‌کند. خط خبری که از سوی رسانه‌های ضدانقلاب ترویج می‌شود این است که نشان دهند دانشگاه مورد تعرض نظام قرار گرفته است تا مردم و دانشجویان را در یک عملیات روانی مقابل نظام قرار دهند تا ضدانقلاب ماهی مورد نظر را از این آب گل‌آلود بگیرد.
از سوی دیگر، سانسور کامل هتاکی‌های غیراخلاقی به‌اصطلاح دانشجویان در محوطه دانشگاه و برجسته‌سازی حضور نیروهای امنیتی در اطرف دانشگاه را می‌توان بخشی دیگر از جنبه‌های جنگ روانی در این رویداد دانست.
انتشار خبر دروغ «در خطر بودن جان دانشجویان» و نیز «درخواست کمک دانشجویان از مردم» برای کشاندن مردم به مقابل دانشگاه و برخورد با نیروهای امنیتی به‌عنوان متجاوز به دانشگاه نیز بخش دیگری از جنبه روانی عملیات رسانه‌ای ضدانقلاب در این رویداد بود؛ اقدامی که تلاش می‌کرد نیروهای مذهبی و انقلابی را عامل اصلی خشونت معرفی کند و آنان را مسبب نقض حرمت دانشگاه و دانشجو به مردم نشان دهد؛ درحالی‌که تصاویر موجود به روشنی نشان می‌دهند مأموران پشت درهای دانشگاه با تحمل انواع هتاکی‌ها و فحشهای رکیک نهایت خویشتنداری را از خود نشان داده و به‌دنبال برخورد با آشوبگران بوده‌اند.