به گزارش محیانیوز، نوزدهمین مراسم شب شاعر ویژه پاسداشت جعفر ابراهیمی، شاعر و نویسنده کودکان و نوجوانان عصر امروز با حضور جمع کثیری از شاعران و اهالی فرهنگ در نخلستان اوج برگزار شد.

در ابتدای این مراسم، بابک نیک‌طلب، شاعر و نویسنده کودک و نوجوان در سخنانی اظهار داشت: من آقای ابراهیمی را از ۳۳ سال قبل می شناسم. برای اولین بار او را در اردویی در گرگان دیدم و از همان موقع با شعر، فکر و رفتارش مأنوس شدم و هنوز هم به باور من از جمله افرادی است که چندان تغییری نکرده و جوان مانده است.

وی ادامه داد: ابراهیمی در شعرهایش همواره همان نوجوان ۱۰ ساله ای است که در اردبیل در حال نفس کشیدن است و همه آنچه را که می بیند برای تماشا جلوی چشم ما می گذارد. او اگر فقط یک کار کرده باشد که برای ما اهمیت داشته باشد، این است که همواره با شعرهایش ما را از دعواهای خانگی به دنیای یک نوجوان ۱۰ ساله می برد.

نیک‌طلب افزود: اگر روزی در محشر قرار باشد از روی پل رد شوم و پدرم را نیابم، حتما جعفر ابراهیمی را پیدا می کنم و به او متوسل می شوم؛ چراکه او آنقدر برای ائمه(ع) و شهدا شعر گفته که با تمسک به او می توان از آن پل گذشت. ما کمتر شاعری داریم که چنین خلوص نیتی داشته باشد، در گوشه ای بنشیند و شعر بگوید. امروز هم اگر بگوییم برای دفاع مقدس شعر بگویند برای بچه های امروز به زبان خودشان از جنگ می گوید. همانطور که وقتی که می خواهد از روستا شعر بگوید فضا را چنان باز می کند که گویی از آن دریچه به دنیای دیگری پای می گذاریم.

مظلومیت ادبیات کودک در رسانه

در ادامه این مراسم، حسین قرائی، دبیر مراسم شب شاعر نیز در سخنانی گفت: آقای ابراهیمی در سنی است که باید از تجربیات او استفاده کرد. او هر میوه ای که داشته دیگر به ثمر نشسته است، اما خودتان نگاه کنید که سهم امثال او از روزنامه ها و خبرگزاری ها چقدر است.

یک خاطره تلخ

یوسف قوجق، نویسنده نوجوانان نیز در این مراسم در سخنانی به ذکر خاطره حضور ابراهیمی و جمعی از شاعران در زمان حضورش در ترکمنستان پرداخت و توضیح داد: در آن سفر قرارمان این بود که از کنار آرامگاه ابوسعید ابوالخیر به سمت مرو برویم، اما آنچنان درد بر آقای ابراهیمی چیره شده بود که برنامه عوض شد. از همان موقع غصه می خوردم که چرا اویی که همواره در درونش روحیه کودکی موج می زند، اینقدر زود به سنی رسیده که باید درد را حس کند؟

شاعری با ۲۰ شعر ناب

محمود پوروهاب، شاعر و نویسنده کودک و نوجوان نیز دیگر سخنران این مراسم بود.

وی با اشاره به زیادی اشعار سروده شده توسط ابراهیمی گفت: شاید برخی به این زیاد از حد شعر گفتن ایراد بگیرند و بگویند کسی که این همه شعر گفته، حتما شعر خوب ندارد، اما واقعیت این است که قرار نیست همه شعرها یکدست باشد. به قول مرحوم فروزان فر، حافظ هم یک ربع از اشعارش ناب، یک ربع از آن خوب و نیمش متوسط و ضعیف است. یک شاعر باید یک عمر شعر بگوید تا ۱۰ بیت ناب از او به یادگار بماند، اما آقای ابراهیمی حداقل ۲۰ شعر ناب دارد آن هم در شرایطی که اگر شاعری این روزها دو شعر ناب داشت باید کلاهش را بیاندازد هوا.

پوروهاب ادامه داد: شعر ابراهیمی به شکلی است که کودکی خود او را به همراه دارد و به شهر میان ما می آورد. طبیعت زادگاهش همواره در آثارش است و به طور کلی می تواند گفت شعرهایش بسامد طبیعت گرایی بالایی دارد. از سوی دیگر، او در شعرهایش بسیار ساده و صمیمی است و همواره می توان از شعرهایش زاویه دید و عناصر شعری تازه ای دید.

این شاعر همچنین تاکید کرد: ابراهیمی از جمله شاعرانی است که با مخاطبش همواره سر و کار دارد و همین خاطر من شعرهای اخیرش را می پسندم و به او توصیه می کنم مجموعه ای از اشعار نابش را در یک مجموعه گزیده کند.

یک دعا و یک نفرین

مصطفی رحماندوست، شاعر و نویسنده کودکان و نوجوانان نیز در این مراسم در سخنانی گفت: جعفر ابراهیمی را زمانی شناختم که ممیز اداره مالیات وزارت دارایی بود. حالا شاعری چه ربطی به این ممیزی دارد، نمی دانم. خودش یکبار به من می گفت نفرینت می کنم که من را از آنجا به کانون بردی. شاید اگر آنجا می ماندم، وضع امروزم فرق می کرد و به شوخی می گفت شاید راه و رسم رباخوردن را هم یاد می گرفتم و در ادامه می گفت دعایت می کنم که من را از آنجا نجات دادی. البته من فکر می کنم وضعیت امروزش اگر در دارایی مانده بود، بهتر از امروز بود، اما امروز هم با عزت و افتخار زندگی می کند و وضعش خوب است.

رحماندوست اضافه کرد: ابراهیمی را همیشه با دو صفت یاد می کنیم. نخست اینکه هر وقت در جمع های شاعرانه دعوتش می کردیم، دیر می آمد و دیگر اینکه همیشه کودک جمع ما بود. من خودم هیچگاه نتوانستم کودکی ام را مانند او حفظ کنم اما به نظر من او حتی اگر تمام مو و ریش هایش سفید شود هم باز کودک است.

نسل مجلات آیش و پویش

حمید هنرجو، شاعر و نویسنده کودک و نوجوان نیز در این مراسم گفت: نسل من که نسل سوم شعر و ادب کودک و نوجوان بعد از انقلاب است، با مجلات آیش و پویش توفیق آشنایی با جعفر ابراهیمی و امثال او را داشته است. ایشان در حوزه ادب و شعر روستایی تلاش قابل توجهی انجام داده و هویتی را که دائما در حال کمرنگ شدن در ما بوده است را حفظ کرده است.

هنرجو با تمجید از زبان همواره تازه ابراهیمی در شعرهایش عنوان کرد: ابراهیمی همواره منحصر به فرد بود. این اتفاق برای او نه با جنجال‌های رسانه ای حاصل شد، نه با موضوعاتی از این دست. بلکه حاصل نگاه و فکر او بوده است. امیدوارم که برگزاری چنین مراسمی بتواند به تمامی شوراها و مراکز تصمیم گیرنده تسری بیابد تا این برجستگی ها بیش از پیش دیده و لحاظ شود.