بوی بد پای کودکان برای هیچ یک از والدین موضوع خوشایندی نیست. بروز این مشکل علل مختلفی دارد. به طور مثال زیاد راه رفتن کودکتان در روز، پوشیدن کفش با جنس های مصنوعی و نا مناسب، تغییرات شدید هورمونی کودک، استفاده از جوراب های نایلونی یا به طور کلی الیاف غیر طبیعی و برخی علل دیگر. اما هیچ دلیلی برای بو گرفتن پا کودکان، محکم‌تر و البته ساده‌تر از آن نیست که آنها هرروز مجبورند کفش بپوشیم. همین!

علت بوی بد پا در کودکان چیست؟

بوی بد پای کودکان به ندرت به دلیل مشکلات پوستی است. علت رایج آن فعالیت و جنب و جوش زیاد کودکان در این سنین است. خصوصا کودکانی که در مهد کودک ها هستند به دلیل پوشیدن طولانی مدت جوراب و کفش مستعد بو گرفتن پاها هستند. برخی کودکان نیز به دلایل ارثی یا فیزیولوژیک دچار تعریق بیشتری در دست و پای خود هستند. محیط مرطوب داخل کفش فضای مناسبی برای رشد انواع قارچ و باکتری است. با انجام برخی اقدامات می توانید از بوی نامطبوع پای کودک خود پیشگیری یا آن را درمان کنید.

هنگامی که برای کودک از کفش های سربسته همراه با جوراب استفاده می کنید تهویه به شکل مناسبی صورت نمی گیرد، در نهایت به علت عدم وجود گردش هوا به شکل مناسب عرق تولید شده تبخیر نمی شود و اگر بهداشت پا هم رعایت نشود؛ لایه های عرق روی پوست تجمع می یابند و بوی بد پا را تشدید می کند.

راه جلوگیری از ایجاد بوی بد پا چیست؟

استفاده از کفش و جوراب مناسب

کفش های پلاستیکی می توانند باعث تشدید بو بد پا شوند زیرا اجازه تهویه درست هوا را نمی دهد، در نتیجه منافذ روی پا امکان تبادل هوا با محیط را ندارند. استفاده از کفش چرمی یا بومی که از مواد طبیعی ساخته شدند می تواند از بوی بد پا جلوگیری کند. در فصل تابستان از کفش تابستانی استفاده کنید، زیرا به دلیل گرمای بیشتر در این فصل نیاز است مقدار تعریق را به حداقل کاهش داد.

کودکان نیاز دارند چندین کفش داشته باشند؛ پوشیدن مدام یک کفش می تواند سبب تجمع قارچ و باکتری در آن شود. نباید از یک جوراب برای کودک به مدت طولانی استفاده شود این موضوع قطعا میتواند بوی بد پا را تشدید کند و محیط مناسبی را برای رشد میکروارگانیسم ها فراهم کند. استفاده از جوراب های نخی و پنبه ای بهتر از جوراب های مصنوعی است. برای کاهش تعریق می توانید داخل جوراب‌های کتانی و خارجی جوراب‌های پشمی قرار دهید.

اهمیت خشک کردن کفش ها

از پوشاندن کفش مرطوب یا خیس به کودکان خودداری کنید و برای خشک کردن جوراب یا کفش از هوای آزاد استفاده کنید. شست و شوی منظم جوراب و کفش از اهمیت بالایی بر خوردار است و اگر امکان این کار را ندارید می توانید از چند جفت کفش و جوراب برای کودک استفاده کنید.

شستن مرتب و اصولی پاها

هر چه بتوانید مقدار میکروب و قارچ پای کودک را کنترل کنید به همان نسبت می توانید از بوی بد پا پیشگیری کنید؛ در صورتی که پاها را دوبار در روز با استفاده از برس نرم، صابون ضد باکتری یا شامپوی ضد قارچ مناسب کودکان (از شوینده های قوی و قلیایی استفاده نکنید) و آب گرم شست و شو دهید می توانید از ایجاد بوی بد پا جلوگیری کنید.

توجه داشته باشید که آب به تنهایی نمی تواند پای کودکان را تمیز کند. به مناطقی از پا که دسترسی کمتری وجود دارد مانند بین انگشتان توجه بیشتری کنید. بعد از اتمام کارتان پاها را با حوله مرطوب و تمیز کاملا خشک کنید. توجه کنید نباید به پوست پای چنگ بزنید.

کفش و جوراب کودک باید دارای خصوصیات زیر باشد:

قابلیت شست و شو داشته باشد.

رطوبت را جذب کند.

باعث افزایش تعریق پا نشود.

نرم و کم وزن باشد.

بتواند هوا را تهویه کند.

در صورتی که از کفش ضدبو و نانو استفاده شود بهتر است.

از جنس پلاستیک و یا ژله نباشد.

ضد حساسیت باشد و با پوست کودک سازگار باشد.

به کفی کفش توجه کنید.

از بین بردن سلول های مرده

سلول های مرده پوست پا در قسمت پاشنه جمع می شوند، و استفاده از سنگ پا دو مرتبه در هفته میتواند این سلول ها را حذف کند و تا حد زیادی از بوی بد پا جلوگیری کند.

جلوگیری از برهنه راه رفتن در مکان عمومی

در صورتی که کودک شما در مکان های عمومی بدون کفش می دود و بازی می کند، می تواند باکتری ها را همراه خود حمل کند، اگر بعد از برهنه راه رفتن پاهای او را تمیز نکنید؛ باکتری ها از طریق منافذ وارد پوست پا می شوند و می توانند مشکلات جدی را ایجاد کنند. تنها جایی که کودک می تواند بدون کفش و پا برهنه راه برود در منزل است.

تاثیر مواد غذایی در بوی بد پا

برخی موادغذایی از جمله سیر، پیاز، فلفل و... می توانند تعریق در ناحیه دست و پا را افزایش دهند؛ در نتیجه بوی بد پا را ایجاد می کنند، برای کاهش بوی بد پا می توان از این مواد کمتر استفاده کرد.

تمیز نگه داشتن ناخن ها

ناخن ها می توانند مکانی مناسب برای رشد قارج و باکتری ها باشند، لذا باید ناخن پای کودکان را مرتبا کوتاه و تمیز کنید و آنها را از آلودگی پاک کنید، با این کار می توانید بوی بد پای آنها را کاهش دهید.

استفاده از ضدعرق ها

می توانید ضدعرق را در نواحی مثل بین انگشتان پا پخش کنید. در صورتی که عجله دارید و می خواهید بیرون روید این کار را انجام ندهید زیرا ضدعرق برای جذب شدن به زمان زیادی نیاز دارد و در این صورت می تواند تاثیر مفیدی را به جا بگذارد.

عدم استفاده از لوسیون برای پای کودک

در صورتی که برای پای کودک لوسیون استفاده می کنید باید بدانید که این ماده می تواند منافذ پای کودک را ببندد، در نتیجه در تنفس پوستی اختلال ایجاد کند. پودرهای مخصوص بدن کودکان جایگزین خوبی برای لوسیون هستند و می توانند باکتری ها را بدون ایجاد رطوبت به خود جذب کنند. در صورت استفاده از پودر تالک مراقب تنفس کودک خود باشید.

استفاده از چای

چای سیاه یا چای سبز برای درمان بوی بد پا تاثیر یکسانی دارند. می توانید ۱۰۰ گرم چای را در ۲ لیتر آب جوش بریزید و بعد از حل شدن آن آب سرد را به مخلوط اضافه کنید تا به اندازه کافی گرم شود و بتواند پاها را گرم نگه دارد. در صورت استفاده از این روش به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه البته هنگام صبح می توان بوی بد پا را تا حد زیادی کاهش داد. بعد از انجام این کار باید پاها را با حوله تمیز خشک کرد. در صورتی که فرد به شدت از بوی بد پا رنج می برد باید قبل از خواب هم این کار را تکرار کند.

درمان خانگی با سرکه

مخلوط سرکه با آب گرم و سپس خیس کردن پاها می تواند بوی بد پا را کاهش دهد، می توان از چند قطره روغن آویشن هم برای افزایش تاثیر مخلوط استفاده کرد. سرکه دارای اسید است که همراه با خاصیت ضدبوی آویشن محیط خوبی را برای از بین بردن باکتری ها ایجاد می کنند. در صورت تکرار این عمل دو بار در هفته به طوری که هر مرتبه ۱۰ الی ۱۵ دقیقه زمان ببرد می تواند تاثیر چشم گیری بر بوی بد پا بگذارد.

بوی پا نشانهٔ چیست و درمان آن کدام است ؟ با این بخش از دلگرم همراه باشید تا با راه های مناسب برای درمان بوی بد پا آشنا شوید. نحوه ی از بین بردن بوی…

چه زمانی برای بوی بد پا در کودکان باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورتی که با رعایت نکات بهداشتی و مراقبتی همچنین درمان خانگی بوی بد پای کودک بهبود نیافت باید برای تشخیص به پزشک مراجعه کنید. اگر بوی بد پای کودک همراه با نشانه های خاصی باشد می تواند از وجود عفونت باکتریایی و یا قارچی خبر دهد که نیاز به درمان دارد، این نشانه های هشدار دهنده شامل؛ تاول، زخم، التهاب، قرمزی، سوزش، خشکی و زخم هستند.