ستی مولایی؛ فقط کافی است با فردی که دچار آلزایمر شده است، در یک خانه زندگی کنید تا بدانید او چه شرایطی را طی می‌کند. شاید برای خودش تکرار لذت بخش‌ترین اتفاقی باشد که می‌افتد اما اطرافیان دچار سردرگمی می‌شوند. مادر، پدر، مادربزرگ یا پدربزرگ فرقی نمی‌کند همه این افراد عزیزان ما هستند و دیدن آنها در این شرایط کمی سخت و طاقت فرسا است. این عزیزان ممکن است به مرور زمان حتی شما را هم به فراموشی بسپارند و حتی ندادند شما دختر یا پسر آنها هستید. این یعنی پایان ماجرا. پس اگر شما هم از درد اطرافیان‌تان رنج می‌برید، با ما در این مطلب همراه شوید.
مدیر مرکز حافظه و درمان آلزایمر در جانز هاپکینز می‌گوید: خطر ابتلا به آلزایمرAD با افزایش سن افزایش می‌یابد، اما باید بدانیم که؛ شروع زودهنگام آلزایمر می‌تواند در افراد کمتر از 65 سال هم رخ دهد. آلزایمر در نتیجه آسیب به نورون‌های مغز رخ می‌دهد که بر توانایی آنها در برقراری ارتباط با یکدیگر تأثیر می‌گذارد. با گذشت زمان، مرگ و نقص این نورون‌ها بر حافظه، یادگیری، خلق و خو، رفتار و در نهایت عملکردهای فیزیکی مانند راه رفتن و بلع تأثیر مستقیم می‌گذارد.
جلوگیری از ابتلا به آلزایمر
در حالی که زندگی سالم می‌تواند به جلوگیری از شرایط مبتلا شدن به بیماری آلزایمر کمک کند، جنبه‌های خاصی به تنهایی می‌توانند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش دهند. در اینجا چند مثال برای شروع آورده شده است:
به فعالیت خود ادامه دهید
به حرکت ادامه دهید. مطالعات متعدد نشان می‌دهد که فعال ماندن ممکن است خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش دهد، احتمالاً با افزایش جریان خون به مغز و بهبود استفاده مغز از اکسیژن و گلوکز، و همچنین ساخت رگ‌های خونی متراکم تر در مغز این اتفاق رخ می‌دهد.
رژیم مدیترانه‌ای
برای اینکه آلزایمر نگیرید، از رژیم مدیترانه‌ای پیروی کنید. این بدان معناست که پروتئین بدون چربی با گوشت قرمز کم، به همراه مقدار زیادی میوه و سبزیجات، غلات کامل، روغن زیتون را به برنامه غذایی خود اضافه کنید. مطالعات نشان داده اند که این نوع رژیم غذایی ممکن است خطر ابتلا به بیماری AD را بدون توجه به میزان فعالیت بدنی یا مشکلات قلبی عروقی کاهش دهد.
مغز خود را به چالش بکشید
مطالعات نشان داده است که افرادی که از نظر فکری، فعال بوده‌اند، کمتر در معرض ابتلا به زوال عقل هستند. افراد اجتماعی هم در این لیست قرار می‌گیرند. افرادی که کلاس‌های زبان یا چالش بلندخوانی کتاب یا یادگیری نواختن یک آلت موسیقی شرکت می‌کنند.
تشخیص آلزایمر
چگونه آلزایمر را تشخیص دهیم؟ شاید این سوالی باشد که شما هم به آن فکر می‌کنید. در واقع باید بگوییم که آلزایمر برنامه‌ریزی یا حل مشکلات را به چالش می‌کشد، مانند دنبال کردن دستور العمل‌ها، پرداخت صورت حساب‌ها، تمرکز و تکمیل کارهای روزمره، مشکل در درک تصاویر بصری و روابط فضایی، زمان یا مکان گیج کننده، مشکلات صحبت کردن یا نوشتن، مانند ناتوانی در شرکت در یک مکالمه و صدا زدن افراد با نام اشتباه، تغییرات در خلق و خو و شخصیت، از جمله افسرده شدن، مضطرب شدن، ترس و مشکوک شدن. کناره گیری از کار یا فعالیت های اجتماعی، اغلب به دلیل خجالت یا شرم از تغییرات در حافظه و سایر زمینه‌ها رخ می‌دهد.
تشخیص بیماری آلزایمر قبل از شروع علائم ممکن است. محققان جانز هاپکینز دریافتند که نسبت پروتئین‌های تاو و پروتئین‌های بتا آمیلوئید در مایع مغزی نخاعی می‌تواند اختلال شناختی خفیف را بیش از پنج سال قبل از شروع علائم پیش‌بینی کند، در حالی که تغییرات در این نسبت در طول زمان نیز تغییرات شناختی را پیش‌بینی می‌کند.
آسیب تروماتیک مغزی (ضربه های مغزی مکرر)
آلزایمر تنها با افزایش سن رخ نمی‌دهد، بلکه ممکن است با یک ضربه به سر دچار تروماتیک مغزی شوید. پس شما می‌توانید با بستن کمربند ایمنی هنگام رانندگی یا استفاده از کلاه ایمنی برای سوار شدن به وسیله نقلیه موتوری یا دوچرخه خطر ابتلا به TBI را کاهش دهید
1. آلزایمر پیش بالینی
این مرحله با تغییرات ظریف در مغز، نشانگرهای زیستی در مایع مغزی نخاعی یا خون مشخص م‌شود. در این مرحله، فرد هنوز هیچ مشکل حافظه یا علائم دیگری ندارد.
2. اختلال شناختی خفیف
در این مرحله تغییراتی در حافظه و سایر عملکردهای شناختی یا خلق و خو، رفتار و شخصیت ایجاد می‌شود، اما به اندازه ای نیست که بر عملکرد مستقل در زندگی روزمره تأثیر بگذارد. غربالگری برای MCI و MBI به طور فزاینده ای برای تشخیص افرادی که ممکن است در معرض خطر ابتلا به آلزایمر یا سایر زوال عقل باشند استفاده می‌شود، مطالعات نشان می‌دهد که حدود نیمی از افرادی که با MCI یا MBI تشخیص داده شده اند در نهایت دچار زوال عقل می شوند (اگرچه لزوما آلزایمر نیست).
3. زوال عقل
در این مرحله، افراد حافظه خود را به طور کامل از دست می‌دهند و دچار اختلالات شدید شناختی و فیزیکی می شوند.
هیچ درمانی وجود ندارد
متاسفانه هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، اما کارهای زیادی می‌توان برای بهبود علائم و کیفیت زندگی بیماران و مراقبان آنها انجام داد. لیکتوس پزشک معالج می‌گوید هدف مراقبت از این افراد، حفظ کیفیت خوب زندگی است. این درمان شامل "بسته‌ای" از فعالیت‌های مراقبت از حافظه با استفاده از داروهای موجود مورد تایید FDA است، علاوه بر آن؛ هماهنگی مراقبت بین پزشکان و شرکت در فعالیت‌های اجتماعی صورت می‌پذیرد.
داروها برای درمان علائم شناختی بیماری آلزایمر توسط سازمان غذا و دارو آمریکا تایید شده‌اند، اما نه درمان کامل آنها. این داروها بیماری آلزایمز را 6 تا 12 ماه کند می‌کند.
همچنین ممکن است برای افراد مبتلا به آلزایمر داروهای دیگری برای کنترل علائم تجویز شود، از جمله داروهای ضد افسردگی یا ضد روان پریشی برای کاهش افسردگی، بی قراری، اضطراب یا بهبود خواب. داروهای ضد روان پریشی در صورت لزوم ممکن است برای مدیریت علائم شدید مانند پرخاشگری یا هذیان استفاده شوند، اما باید تحت راهنمایی یک متخصص استفاده شوند.
برای کمک به مدیریت بیماری بهتر است یک تیم متخصص داشته باشید. متخصصان سلامت روان؛ درمانگران حرفه‌ای، گفتار و فیزیوتراپی؛ متخصصان تغذیه می توانند در روند درمان بسیار تاثیر گذار باشند.
ورزش را در برنامه خود قرار دهید
مطالعات متعدد نشان داده اند که فعالیت بدنی منظم نه تنها از بیماری AD محافظت می‌کند، بلکه پیشرفت آن را با تولید هورمون استرس که از مغز در برابر تغییرات حافظه محافظت می‌کند کند می‌کند.
شب راحت بخوابید
خواب ضعیف ممکن است پیشرفت بیماری آلزایمر را تسریع کند. بنابراین، لیکتزوس می‌گوید، رعایت خواب کافی بسیار در این زمینه مهم است. این بدان معناست که از اتاق خواب فقط برای خواب استفاده کنید، اتاق را تا حد امکان تاریک و ساکت کنید، یک برنامه روتین پیش از خواب داشته باشید که هر روز عصر تمرین کنید تا شما را برای خواب آماده کند، و به خواب بروید. هر روز در یک ساعت مشخص بخوابید و بیدار شوید.
به خودتان زمان بدهید تا با آن کنار بیایید
یادگیری اینکه شما یک بیماری فراموشی مانند AD دارید ممکن است برای شما و خانواده‌تان دشوار باشد. در نتیجه سعی کنید به خودتان برای پذیرش بیماری زمان دهید.
منبع: