به گزارش محیانیوز، شب یلدا، بلندترین شب سال است که همه اعضای خانواده، فامیل ها را در کنار بزرگ ترها جمع می کند و آداب و رسوم خاصی دارد. یکی از آئین های ایرانیان در این شب خواندن شعرهای عاشقانه حافظ و تفال بر دیوان لسان الغیب است.
سنت های کهن ایرانیان همواره دلنشین و جالب و پر از فلسفه و حکمت های خاص است. اینکه در بلندترین شب سال در محفل گرم خانواده ها، افراد تفالی به لسان الغیب می زنند، جای تامل و تفکر دارد. در این بخش از نمناک درباره فلسفه حافظ خوانی در شب یلدا توضیحاتی را ارائه می دهیم.
در شب یلدا که اولین شب زمستان است و حدود یک دقیقه بلندتر از شب های دیگر سال است، همه اعضای خانواده و اقوام دور هم جمع می شوند تا یک شب شاد و به یاد ماندنی داشته باشند.
از سنت های دیرینه این شب، حافظ خوانی و شاهنامه خوانی است که از قدیم الا یام در بین خانواده های ایرانی مرسوم بوده است. به این صورت که بزرگ جمع برای افراد دیگر فال حافظ می گیرد و اشعار عاشقانه حافظ را می خواند.
بنابراین در شب یلدا تنها شب نشینی و خوردن انواع خوراکی ها و میوه ها، این شب را لذت بخش و بسیار به یاد ماندنی نمی کند، بلکه داشتن لبخند و صفای دل و تفال به حضرت عشق، حافظ است، که به لحظات سرد زمستان، گرمی می بخشد.
برخی از افراد حافظ خوانی را فقط مختص خانواده های آشنا با شعر و ادب می دانند اما برخی از محققین مراسم حافظ خوانی در شب یلدا متعلق به طبقه خاص و اهل ادب نمی دانند زیرا تقریبا در همه خانه ها کتاب حافظ وجود دارد و مردم به حافظ خوانی و فال حافظ اعتقاد بسیار قوی دارند.