ماریجوانا یکی از پرمصرفترین مواد مخدر در ایالات متحده است. اگرچه مردم اغلب از اصطلاحات "ماریجوانا" و "کانابیس" یا شاهدانه بهجای یکدیگر استفاده میکنند، اما تفاوتهایی وجود دارد:
اگرچه مردم اغلب از اصطلاحات "ماریجوانا" و "کانابیس" یا شاهدانه بهجای یکدیگر استفاده میکنند، اما تفاوتهایی وجود دارد:
زمانی که یک فرد ماریجوانا میکشد، THC بهسرعت از ریههای او وارد جریان خون میشود. خون THC را به مغز و سایر اندامها میرساند.
اثرات کوتاهمدت ماریجوانا مربوط به عملکرد مغز میتواند شامل موارد زیر باشد:
تغییر حواس، مانند دیدن رنگها بهصورت روشنتر یا بوییدن عطرها با شدت بیشتر
تغییر حس زمان و مکان
سرخوشی و تغییرات خلقی
تأثیر در مسائل مربوط به تفکر و حل مسئله
ضعف حافظه
گیجی و سردرگمی
خوابآلودگی و خستگی
سرگیجه
اختلال در هماهنگی
تغییر در زمان واکنش
تجربه حمله پانیک
محققان هنوز در حال تحقیق در مورد اثرات طولانیمدت مصرف ماریجوانا هستند. تاکنون مطالعات نشان میدهد:
استفاده از ماریجوانا در دوران نوجوانی یا جوانی - قبل از اینکه مغز به طور کامل رشد کند - ممکن است بر نحوه ایجاد ارتباط مغز برای عملکردهای خاصی مانند توجه، حافظه و یادگیری تأثیر بگذارد. این اثرات ممکن است طولانیمدت و یا حتی دائمی باشند. ماریجوانا مانند هر ماده کشیدنی دیگر میتواند به ریههای فرد آسیب برساند، خطر برونشیت را افزایش دهد و به رگهای خونی کوچک آسیب برساند. ماریجوانا همچنین میتواند خطر سکته مغزی، بیماری قلبی و سایر بیماریهای عروقی را نیز افزایش دهد. در واقع دودکردن محصولات حاوی THC با آسیب ریه و حتی مرگ مرتبط است.
استفاده مکرر از ماریجوانا با خطر بالاتر ابتلا به اسکیزوفرنی یا سایر روانپریشیها در افرادی که مستعد ابتلا به این شرایط هستند مرتبط است.
علاوه بر اینها مصرفکنندگان طولانیمدت دوزهای بالای THC در معرض خطر استفراغ مکرر و شدید (سندرم هیپرهمیس کانابینوئید) هستند.
یک مطالعه معروف در سال ۲۰۱۲ در نیوزلند، مصرف ماریجوانا و توانایی شناختی را در بیش از ۱۰۰۰ نفر در یک دوره ۳۸ساله ارزیابی کرد. محققان ارتباط بین مصرف مداوم ماریجوانا و زوال شناختی را گزارش کردند.
آنها بهویژه دریافتند که: افرادی که در دوران نوجوانی مصرف ماریجوانا را شروع کردند و در بزرگسالی نیز ادامه دادند تا زمانی که به میانسالی رسیدند به طور متوسط ۶ تا ۸ امتیاز IQ را از دست دادند. در میان گروه بالا، افرادی که در بزرگسالی مصرف ماریجوانا را متوقف کردند، امتیاز IQ ازدستداده را دوباره به دست نیاوردند! افرادی که در بزرگسالی شروع به استفاده از ماریجوانا کردند، افت IQ را تجربه نکردند. این مطالعه به چند دلیل تأثیر قابلتوجهی داشت. اول، این یکی از اولین مطالعات بزرگ برای ارزیابی مصرف ماریجوانا و عملکرد شناختی بود. در مرحله بعد، نتایج نشان میدهد که استفاده از ماریجوانا در دوران نوجوانی ممکن است تأثیر غیر قابل برگشتی بر رشد مغز نوجوانان داشته باشد. برخی تحقیقات دیگر این نتیجه را تأیید میکند. بااینحال، مطالعه نیوزلند محدودیتهای قابلتوجهی نیز دارد. بهعنوانمثال، تنها بر اساس این مطالعه نمیتوان نتیجه گرفت که مصرف ماریجوانا باعث کاهش هوش میشود. درحالیکه محققان تفاوتها را در سطوح تحصیلات شرکتکنندگان کنترل میکردند، اما عوامل دیگری که ممکن است در کاهش شناختی نقش داشته باشد را رد نکردند. یک پاسخ در سال ۲۰۱۳ به مطالعه نیوزلند نشان میدهد که عوامل شخصیتی ممکن است هم در مصرف ماریجوانا و هم در زوال شناختی نقش داشته باشند. مؤلف بهعنوان نمونه به وظیفهشناسی اشاره کرده است. وظیفهشناسی پایین ممکن است هم استفاده از مواد مخدر و هم عملکرد ضعیف در آزمونهای شناختی را توضیح دهد. همانطور که توسط یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ پیشنهاد شده است، عوامل ژنتیکی نیز ممکن است به کاهش شناختی کمک کنند. در این مورد، محققان تغییرات ضریب هوشی را بین دوقلوهایی که ماریجوانا مصرف میکردند و خواهر و برادرهای آنها مقایسه کردند. آنها هیچ تفاوت معناداری در کاهش IQ بین دو گروه پیدا نکردند. به گزارش وب گاه تبیان، یک بررسی دیگر در سال ۲۰۱۶ نیز نشان داد که مصرفکنندگان سنگین ماریجوانا در آزمایشهای عملکرد عصبی - روانشناختی نسبت به غیر مصرفکنندگان عملکرد بدتری داشتند.