به گزارش محیانیوز،دکتر انصاری با اشاره به اینکه یکی از دسته‌های مهم ایجاد کننده بیماری‌های عفونی قارچ‌ها هستند، اظهار کرد: قارچ‌ها به صورت میکروسکوپی در محیط و یا در سطح بدن وجود دارند.
وی افزود: از لحاظ ساختاری و بیماری‌زایی قارچ‌ها به دو گروه تک سلولی یا مخمرها و پرسلولی یا کپکی تقسیم می‌شوند.
او با اشاره به اینکه بخش عمده‌ای از عفونت‌ها و ناهنجاری ناخن‌ها مربوط به عفونت‌های قارچی است، خاطرنشان کرد: این عفونت‌ها توسط هر دو گروه قارچ‌های مخمری و کپکی ایجاد می‌شود که معمولا این عفونت‌های قارچی ناخن‌های دست و پا را درگیر می‌کند.
انصاری با اشاره به اینکه میزان درگیری با عفونت‌های قارچی در ناخن‌های پا در مقایسه با دست به مراتب بیشتر است، گفت: شیوع بیماری‌های ناخن که توسط قارچ‌های کپکی ایجاد می‌شود نیز از مخمرها بیشتر است.
این متخصص قارچ‌شناسی به علاقه روز افزون نسبت به زیبایی ناخن‌ها در جامعه اشاره کرد و افزود: توصیه اکید این است که حتما برای دریافت خدمات زیبایی ناخن به مراکز معتبری که مسائل بهداشتی را رعایت می‌کنند مراجعه کنید.
وی هشدار داد: افرادی که ناخن می‌کارند نباید این مواد را بیش از سه ماه روی دست یا پای خود داشته باشند و بین هر دوره کاشت ناخن بین یک تا دو ماه زمان تنفس برای ناخن را در نظر داشته باشند.
انصاری به علامت‌های ایجاد قارچ ناخن اشاره کرد و افزود: عفونت‌های قارچی ناخن با توجه به عوامل ایجاد کننده می‌تواند متفاوت باشد. علاوه بر تغییر رنگ، شکل و بدبویی ناخن‌ها که از بارزترین نشانه‌های ابتلا به این عفونت‌ها است، ممکن است بافت اطراف ناخن هم درگیر این عفونت‌ها شود، تا جایی که منجر به قرمزی، تورم و دردناکی بافت اطراف شود.
به گفته وی، برخلاف قارچ‌های مخمری قارچ‌های رشته‌ای هم از شایع‌ترین عوامل بیماری قارچی ناخن هستند، این قارچ‌ها بیشتر ناخن‌های پا را درگیر می‌کنند و دردناک هم نیستند. بد شکلی، ضخیم شدن یا شکنندگی ناخن‌ها از نشانه‌های این عفونت است.
وی با بیان اینکه عفونت‌های قارچی ناخن هم در افراد سالم و هم در افرادی که بیماری زمینه‌ای دارند، ایجاد می‌شود، عنوان کرد: در افراد سالم بدون بیماری زمینه‌ای رطوبت زیاد، رعایت نکردن بهداشت، ضربه و یا تروما می‌تواند باعث ایجاد قارچ شود.
انصاری ادامه داد: افرادی که مبتلا به بیماری‌های زمینه‌ای مثل انواع سرطان‌ها، دیابت و یا دچار مشکلاتی در سیستم ایمنی هستند و یا حتی سالمندان مستعد ابتلا به عفونت‌های قارچی هستند.
او در پاسخ به این سوال که آیا قارچ‌ها مسری هستند؟، گفت: با توجه به این که عوامل ایجاد کننده بسیاری از عفونت‌های قارچی ناخن‌ها هم متفاوت است، برخی عفونت‌های قارچی قابلیت سرایت دارند و زمانی که فردی را آلوده می‌کنند توانایی زنده ماندن تا بیش از یکسال را هم دارند؛ بنابراین ضایعات ناخن و یا پوست آلوده این افراد اگر در محیط باشد می‌تواند سایرین را به عفونت قارچی مبتلا کند.
وی با اشاره به اینکه درمان عفونت‌های قارچی ناخن طولانی مدت و پیچیده است، تاکید کرد: شانس بیشتر با کسانی است که درمان را زودتر و به موقع پیگیری می‌کنند.
انصاری در ادامه گفت: درمان قطعی باید توسط پزشک متخصص انجام شود و اقداماتی که به صورت فردی مثل ضدعفونی کردن، خشک، کوتاه کردن و تمیز نگه داشتن انجام می‌شود، صرفا پیشگیرانه است.
وی با اشاره به اینکه عفونت‌های قارچی ناخن‌ها به کندی رشد می‌کند، ادامه داد: بافت ناخن معمولا به درمان داروهای ضد قارچی سخت پاسخ می‌دهد؛ بنابراین باید به محض مشاهده در تغییر شکل، رنگ، دردناک شدن، بوی بد و ضخامت ناخن‌ها برای درمان اقدام کرد.
وی با تاکید بر اینکه کراتین موجود در ناخن منبع اصلی تغذیه قارچ‌هاست، مصرف مکمل‌های دارویی را برای پیشگیری از روند کاهشی قارچ‌ها بی‌اثر عنوان کرد.
انصاری ادامه داد: افرادی که مدام با آب سروکار دارند باید توجه داشته باشند که مدام ناخن هایشان خیس نباشد و مرتبا دست و ناخن خود را خشک و تمیز کنند. همچنین اگر برای کاشت ناخن به سالن‌های زیبایی مراجعه می کنید مراکزی را انتخاب کنید که نسبت به رعایت اصول بهداشتی این مراکز مطمئن هستید.
وی در ادامه با اشاره به اینکه معمولا عامل ایجاد قارچ در ناخن پا بسته بودن کفش، تنگ بودن و یا ضربه‌هایی است که در ناخن‌ها خصوصا در ناخن بزرگ پا ایجاد می‌شود، ادامه داد: رطوبت و فشاری که کفش به پا وارد می‌کند محیط را برای رشد قارچ فراهم می‌کند.
وی با بیان اینکه اگر درمان عفونت‌های قارچی جدی گرفته نشود، این عفونت ادامه‌دار و منجر به جدا شدن ناخن می‌شود، افزود: ناخن جدید که در مبتلایان به عفونت قارچی رشد می‌کند، همچنان عفونی است و حتما باید درمان‌های ضد قارچ برای آن انجام شود.
بنابر اعلام روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی، وی در خاتمه نسبت به استفاده خودسرانه داروهای ضدقارچ هشدار داد و افزود: ناخن‌های پا به این دلیل که رشد کندتری دارند، درمان طولانی‌تری (بین سه تا شش ماه) نیاز دارند.