به گزارش محیانیوز،احتمالا این صرفا یک تصادف بوده است که هستۀ اصلی داستان «نه روز» بسیار شبیه به داستان انیمیشن «روح» از کمپانی پیکسار است. این دو فیلم تقریبا هم‌زمان ساخته شدند. «نه روز» هم مثل «روح» دربارۀ روح‌هایی است که هنوز به دنیا نیامده‌اند و امیدوارند که بالاخره راهی به دنیای زندگان پیدا کنند. آن‌ها بعد از متولد شدن دیگر جایی را که الان در آن هستند به یاد نخواهند آورد. آن‌ها الان در یک خانۀ عجیب و غریب با مبلمان رنگ و رو رفته هستند که در وسط یک صحرای پهناور قرار دارد.

یک کارمند اداری آسمانی به اسم ویل (با بازی وینستون دوک) در این خانه هست که مسئول رسیدگی به امور روح‌هاست. او بر خلاف همکارش کیو (بندیکت وانگ) خودش هم زمانی روی زمین زندگی می‌کرده است. کار ویل این است که تصمیم بگیرد کدامیک از پنج روحی که در این خانه هستند، می‌تواند جای یک نفر را که او قبلا روحش را به زمین فرستاده بود بگیرد؛ این نفر قبلی که روح‌ها می‌خواهند جایش را بگیرند ویولونیستی به اسم آماندا بوده که بدون هیچ دلیل مشخصی خودکشی کرده است.

 

پس روح‌ها باید ارزیابی شوند و یکی از آن‌ها انتخاب شود. این ارزیابی از طریق مصاحبه‌هایی انجام می‌شود که در آن‌ها ویل از هر روحی می‌خواهد که به یک معمای اخلاقی جواب بدهد. همچنین برای آن‌ها فیلم‌هایی از زندگی مردم روی زمین نشان داده می‌شود و واکنش آن‌ها بررسی می‌شود.

هر کدام از روح‌ها اگر انتخاب نشود باید یک لحظۀ زمینی از هر نوع را برای زندگی کردن انتخاب کند تا ویل و همکارش آن لحظه را با استفاده از لوازم صحنه و پروژکتور برای او بازسازی کنند. این مضمون هم بسیار شبیه به فیلم «پس از مرگ» (۱۹۹۸) ساختۀ هیروکازو کورِدا است.

 

در آن فیلم افرادی که از دنیا رفته بودند می‌توانستند یک لحظه از زندگیشان را انتخاب کنند تا آن لحظه برای آن‌ها بازسازی شود و تا ابد در آن زندگی کنند. این مضمون در فیلم کوردا بسیار بامعنی‌تر، ساده‌تر و گرم‌تر از کار درآمده بود؛ و این‌ها چیز‌هایی است که در فیلم «نه روز» به آن اندازه وجود ندارد. اما در فیلم نه روز هم چیز‌های بخصوصی هست. مثلا دوک در اواخر فیلم شعری از والت ویتمن را با حالتی بسیار زیبا می‌خواند و این باعث می‌شود که فیلم پایانی پرعاطفه، مفرح و کاملا تاثیرگذار داشته باشد.