به گزارش محیانیوز،اکتبر سال ۱۹۳۲ بود، سسیل ماین و فرانک کار، دو جست‌وجوگر طلا به کربن کانتی در ایالت ویومینگ آمریکا رفته بودند تا بلکه بتوانند طلای بیشتری پیدا کنند. رشته‌کوه‌های سنت پدرو، محل خوبی برای پیدا کردن طلا به شمار می‌رفت، دو مرد با پیدا کردن رگه بزرگی از طلا، دینامیت‌ها را در محل مناسبی در کوهستان کار گذاشتند و چند ثانیه بعد صدای انفجار، کوهستان را پر کرد.

وقتی گرد و غبار خوابید، ماین و کار با صحنه عجیبی روبه‌رو شدند. انفجاری که آنها ترتیب داده بودند باعث باز شدن اتاقک کوچکی با ابعاد یک متر در یک متر و با عمق چهار و نیم‌متر شده بود. با باز شدن راه اتاقک، ماین و کار کنجکاو از اینکه چه چیزی می‌تواند داخل آن باشد با احتیاط کامل وارد شدند.

آنچه که این دو مرد می‌دیدند باور کردنی نبود، درست مقابل آنها مومیایی‌ای که به نظر می‌رسید متعلق به یک مرد ریزاندام است دیده می‌شد. مومیایی در حالت عمود روی یک لبه کوچک نشسته بود و دست و پاهایش به صورت ضربدر گذاشته شده بود. ماین و کار از آنچه که می‌دیدند کمی ترسیده بودند زیرا مومیایی با رنگ پوست قهوه‌ای رنگ و پر از چین و چروک، کاسه سری که صاف شده بود، لب‌های نازک، بینی پهن و چشم‌هایی که انگار از حدقه بیرون زده بود، گویی که به دو مردی که او را پیدا کرده بودند نگاه می‌کرد.

اینجا اولین جایی بود به ادعای این دو مرد، آنها برای نخستین بار مومیایی مرد کوچک، نام آن را به دلیل محل کشف «پدرو» گذاشتند، را دیدند. مومیایی کوچک اندام در حالت نشسته ۱۷ سانتی‌متر قد داشت و به نظر می‌رسید در حالت ایستاده قد آن ۳۵ سانتی‌متر بیشتر نباشد و وزن آن به ۳۴۰ گرم می‌رسید. جسد مومیایی آن‌قدر خوب مانده بود که حتی ناخن انگشتانش هم دیده می‌شد، سر این مومیایی عجیب و غریب از ماده ژلاتین مانند تیره رنگی پوشیده شده بود و به نظر می‌رسید که جسد مومیایی را برای آماده شدن، در یک مایع نگه داشته‌اند. با انتشار خبر پیدا شدن چنین مومیایی‌ای، بسیاری تصور می‌کردند که ماین و کار با استفاده از روش تاکسیدرمی چنین مجسمه‌ای را ساخته‌اند تا از این راه پول به جیب بزنند.

در عوض گروهی از دانشمندان نیز از سراسر کشور برای دیدن مومیایی پدرو راهی ویومینگ شدند تا با انجام آزمایش‌های گوناگون به راز این مرد کوچک پی ببرند.۱۸ سال از کشف مومیایی پدرو می‌گذشت تا اینکه در سال ۱۹۵۰ عکسبرداری با اشعه ایکس روی این مومیایی صورت گرفت و بالاخره راز واقعی یا غیرواقعی بودن مومیایی پدرو فاش شد. دانشمندان اعلام کردند که عکسبرداری‌های اشعه ایکس در پشت بدن مومیایی، اسکلت انسانی را نشان داده است. در عکس‌ها به خوبی معلوم بود که بعضی از استخوان‌ها از جمله ستون فقرات، جمجمه و استخوان گردن شکسته است. همچنین مطالعات نشان می‌داد خون در بالای سر مومیایی پدرو منجمد شده بود و به عقیده پزشکان و دانشمندانی که روی پدرو تحقیق می‌کردند چنین جراحاتی نشان از یک مرگ وحشیانه داشت.

نژادی ناشناخته از سرخپوستان کوتوله

تقریبا در همه فرهنگ‌های بومی سرخپوستان از افراد قد کوتاهی صحبت شده است. نژادی از سرخپوستان که اندازه قد آنها بیشتر از ۵۰ تا ۹۱ سانتی‌متر نبوده است. بعضی از سرخپوستان این نژاد را به نام «آدم‌خوارهای کوتوله» می‌نامند. بومیان آمریکایی این نژاد کوتوله را «نیمریگار» می‌نامند. در داستان‌های سرخپوستان آورده شده که نژاد نیمریگار در کوهستان سنت پدرو در جنوب ویومینگ زندگی می‌کردند، آنها همیشه با انسان‌های معمولی در جنگ بودند و در نبردهایشان برای مقابله با آنها تیرهای آغشته به سم به طرفشان پرتاب می‌کردند. گفته می‌شود که وقتی یکی از نیمریگارها بیمار می‌شد یا به سن پیری می‌رسید افراد خود قبیله با ضربه‌ای به سرش او را می‌کشتند.

اظهارات رسمی درباره مومیایی پدرو

دکتر هنری شاپیرو یکی از متخصصان زیست‌شناس از موزه تاریخ طبیعی آمریکا بود که با علاقه روی پدرو تحقیقاتی انجام داد. پس از مطالعه پدرو به‌وسیله اشعه ایکس، دکتر شاپیرو به این نتیجه رسید که مومیایی متعلق به پیرمردی است که در زمان مرگ ۶۵ سال داشت.

دانشگاه ‌هاروارد نیز روی این مومیایی مطالعاتی انجام داد. محققان دانشگاه ‌هاروارد بر این عقیده بودند که بدن این مومیایی بسیار شبیه به تیره سگ‌سان‌هاست و حتی آنها در گزارشات خود آوردند که شاید این مومیایی متعلق به موجودی شبیه به خون‌آشام باشد. این دو نظریه همچنان برقوت خود باقی بود تا اینکه ۳۰ سال بعد مومیایی دیگری در همان منطقه کشف شد که متعلق به یک زن بود و ۱۰ سانتی‌متر بیشتر قد نداشت، از این‌رو دکتر جورج جیل، جرم‌شناس تئوری دیگری ارائه داد. او معتقد بود که مومیایی پدرو متعلق به کودکی از قبیله ناشناخته سرخپوستان است و وی باور داشت که شاید مومیایی‌های بیشتری در منطقه موجود باشد که هنوز کشف نشده‌اند.

افسانه‌ای که به حقیقت پیوست

داستان‌هایی که درباره آدم کوتوله‌های سرخپوست گفته می‌شد به نظر همه افسانه به نظر می‌رسید تا اینکه مومیایی پدرو کشف شد. پدرو تا چند سال در یک داروخانه محلی برای عموم به نمایش گذاشته شده بود تا اینکه در جولای ۱۹۷۹ مقاله‌ای درباره پدرو در روزنامه تریبون کسپراستار منتشر شد. در این گزارش آورده شده بود که مردی به نام لئونارد والدر که از تجار نیویورک است مومیایی پدرو را خریداری کرده است و از آن موقع به بعد دیگر هیچ‌کس مومیایی پدرو را ندید. اکنون بعد از گذشت این همه سال، ۱۰ هزار دلار برای هر کسی که بتواند نشانی از پدرو پیدا کند جایزه تعیین شده است.