به گزارش محیانیوز،ما دنیای پیرامون خود را با چشم‌هایمان می‌بینیم، اما عمل دیدن اطراف از طریق ارتباط اندام‌های حسی(یعنی چشم) و مغز ممکن می‌شود؛ زیرا مغز می‌تواند معنای پیام‌های رسیده را بفهمد. در واقع چشم به تنهایی نمی‌تواند چیزی را ببیند. 

چشم را می‌توان با دوربین عکاسی مقایسه کرد. در دوربین عکاسی بر حسب مقدار نور، دیافراگم باز و بسته می‌شود؛ در چشم‌های ما، عنبیه می‌تواند تغییرها را بنا بر تفاوت‌های نور ببیند. 

عدسی دوربین که امکان دیدن تصویری واضح را می‌دهد، در چشم عدسی چشم یا جلیدیه نام دارد. در دوربین عکاسی، تصویر روی فیلم ثبت می‌شود، در چشم‌های ما شبکیه این وظیفه را بر عهده دارد. 

میدان دید انسان 180 درجه است. این میزان در سایر جانوران خیلی کمتر یا خیلی بیشتر است. توانایی دید انسان کم و بیش قابل قبول است اما نسبت به عقاب بسیار ضعیف و قابل مقایسه نیست. از سوی دیگر، بخت یار انسان بوده است و ما می‌توانیم رنگ‌ها را تشخیص دهیم. حال آنکه شمار زیادی از انواع جانوران فاقد چنین توانایی هستند.