به گزارش محیانیوز، تهران در سال ۱۴۰۲ تنها ۹ روز هوای پاک و ۲۰۰ روز هوای قابل قبول داشته و این میزان آلودگی هوا منجر به خسارت‌های جالی و مالی می‌شود. این درحالی است که قانون هوای پاک سال ۱۳۹۶ به تصویب رسید اما در اجرا دچار مشکلات بسیاری شد.
کمبود منابع یکی از مهم‌ترین موانع اجرای این قانون است. سیدمحمدمهدی میرزایی قمی مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران در این باره به ایسکانیوز گفت: براساس چیزی که دستگاه‌های اجرایی اظهار کردند، پیش بینی نشدن منابع مالی و بودجه مطلوب مانعی برای اجرای احکام قانون است. از طرفی نبود متولی واحد و نظارت موثر به اجرا نشدن این قانون دامن زده است. بنابراین باید سالانه بودجه مطلوب و مناسبی در قانون بودجه برای اجرای قانون هوای پاک درنظر گرفته شده و با تشکیل یک کارگروه منسجم تحت نظر رئیس جمهور یا معاون اول وی که اختیارات اجرایی لازم را دارند، دستگاه‌های اجرایی را به انجام تکالیفشان ملزم کرد.
مطابق سیاهه انتشار منتشر شده از سوی سازمان حفاظت محیط زیست حل مسئله آلودگی هوا نیازمند حداقل ۲۰۶ هزار میلیارد تومان است و دولت باید سالانه ۴۱ هزار میلیارد تومان برای کاهش آلودگی هوا اختصاص دهد که عملا این اتفاق نمی‌افتد.
در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس آمده که مثلا برای نوسازی ۵۰ هزار اتوبوس کشور با فرض قیمت ۱۰۰ میلیارد ریالی هر اتوبوس نو، ۵ میلیون میلیارد ریال نیاز است که این رقم معادل ۴۰ درصد از کل بودجه عمومی کشور در سال ۱۴۰۱ است.
این در حالی است که کل بودجه اختصاص داده شده برای قانون هوای پاک در سال ۱۴۰۱ فقط ۲۸۸ میلیارد تومان و مجموع اعتبارات برای کاهش آلودگی هوا ۲ هزار میلیارد تومان برآورد شده بود.
با این حساب برای حل مشکل آلودگی هوا در مدت چهار سال به سالانه ۱ تا ۲ میلیارد دلار بودجه نیاز است.
اختصاص پیدا نکردن بودجه کافی در شرایطی است که آلودگی هوا سالانه خسارت بسیاری به کشور تحمیل می‌کند. مهدی اسماعیلی بیدهندی، عضو هیات علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران در این باره به ایسکانیوز گفت: گزارشات بانک جهانی نشان می‌دهد که آلودگی هوا بیش از ۲ و نیم میلیارد دلار خسارت را در سال به سیستم سلامت عمومی و بهداشت وارد می‌کند. وزارت بهداشت هم مطالعاتی را در داخل کشور انجام داده که تعداد مرگ و میرها و خسارت‌های اقتصادی ناشی از آلودگی هوا را در این گزارشات مشخص کرده است.
وی افزود: خسارت‌های ناشی از آلودگی هوا را باید در ۲ سناریوی خسارت‌های مستقیم و غیرمستقیم بررسی کرد یعنی علاوه باید بر خسارت‌هایی که متوجه خود اشخاص است، خسارت اقتصادی ناشی از بیماری و مرگ افراد که بر اطرافیان و جامعه تحمیل می‌شود، را هم بررسی کرد. خسارت‌های ناشی از آلودگی هوا زیاد و در برخی موارد جبران ناپذیر هستند.
عضو هیات علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران عنوان کرد: مرگ یک استاد، نخبه، هنرمند برجسته، ورزشکار و سیاستمدار عالی رتبه تبعاتی دارد که صرفا متوجه خانواده وی نیست و تبعات ملی دارد به همین دلیل برآورد دقیق خسارت‌های اقتصادی ناشی از آلودگی هوا غیرممکن است چراکه بسیاری از آن‌ها در این مقیاس قابل ارزشگذاری نیستند.
به گزارش ایسکانیوز، تصویب قانون به خودی خود که هوا را پاک نمی‌کند، اجرای تاثیرگذار آن اگر دقیق و همه جانبه هم تنظیم شده باشد نیاز به منابع مالی دارد، اگر در قانون نوشته شده حمل و نقل عمومی نوسازی یا بهسازی شود حتماً باید ردیف بودجه‌های پیش‌بینی شده برای این نوسازی و توسعه هم تامین شود. از طرفی خسارتی که با آلودگی هوا به کشور وارد می‌شود، به قدری زیاد هست که اختصاص بودجه مناسب برای رفع آن توجیح اقتصادی داشته باشد.