به گزارش محیانیوز؛ پس از خوردن غذاهای حاوی کربوهیدرات و در مسیر هضم غذا، سطح گلوکز خون (قند خون) افزایش می یابد. این افزایش پس از غذا در سطح گلوکز خون به عنوان پاسخ گلیسمی شناخته می شود. شیرین کننده های غیر مغذی (NNSs)، مانند آسپارتام، ساخارین، استویا و سوکرالوز حاوی حداقل کربوهیدرات یا بدون کربوهیدرات هستند و به همین دلیل دانشمندان تصور می کنند که باعث ایجاد پاسخ گلیسمی نمی شوند.

این باور که NNS ها از نظر بیولوژیکی خنثی هستند، همراه با شیرینی آنها، آنها را به جایگزین های بسیار محبوب قند، به ویژه برای مدیریت دیابت و افزایش وزن تبدیل کرده است. در مطالعه ای که در سال 2014 منتشر شد، دکتر عرفان الیناف، ایمونولوژیست و محقق میکروبیوم در مؤسسه علوم ویزمن و بخش میکروبیوم و سرطان، هایدلبرگ، آلمان، به همراه تیمش این ایده را به چالش کشیدند که NNS ها از نظر بیولوژیکی هستند.

این مطالعه نشان داد که شیرین‌کننده‌های مصنوعی بدون کالری با تغییر میکروبیوم روده، عدم تحمل گلوکز را در موش‌ها تحریک می‌کنند.

دکتر مایکل گوران، استاد اطفال در دانشکده پزشکی کک در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و مدیر برنامه دیابت و چاقی در موسسه تحقیقاتی سابان گفت: این یک مطالعه بسیار قوی و دقیق است و نتایج آن مهم و به موقع است.

به گفته او شیرین‌کننده‌های غیرمغذی به‌سرعت در سراسر عرضه مواد غذایی و در تمام جمعیت‌شناسی از جمله کودکان و زنان باردار در حال تکثیر هستند، اما تأثیر کامل و بلندمدت آنها بر سلامت انسان به طور گسترده مورد مطالعه قرار نگرفته است.

محققان فقط داوطلبان سالمی را که در رژیم غذایی روزانه خود هیچ گونه NNS مصرف نمی کردند، در این مطالعه به کار گرفتند.

در مجموع 120 نفر آزمایش غربالگری دقیق را گذراندند و محققان به طور تصادفی آنها را به یکی از 6 گروه مکمل تقسیم کردند: آسپارتام، ساخارین، استویا، سوکرالوز، گلوکز (برای کنترل تداخل بالقوه گلوکز در فرمولاسیون استاندارد NNS) و بدون مکمل به عنوان گروه کنترل.

همه شیرین کننده ها به صورت کیسه های تجاری موجود، حاوی مخلوطی از گلوکز و در دوزهای کمتر از میزان مصرف روزانه قابل قبول توصیه شده توسط FDA داده شدند.

برای بررسی اثر NNSs بر پاسخ گلیسمی، شرکت‌کنندگان در طول کارآزمایی بالینی، به طور مداوم گلوکز را بررسی کردند و آزمایش‌های تحمل گلوکز را در روزهای از پیش تعیین‌شده تکمیل کردند و تست تحمل گلوکز توانایی بدن در جذب و استفاده از گلوکز (قند) را اندازه گیری می کند.

محققان دریافتند که گروه‌هایی که ساخارین و سوکرالوز مصرف می‌کردند، در طی قرار گرفتن در معرض NNS، به طور قابل توجهی پاسخ گلیسمی داشتند. هیچ اثر قابل توجهی بر تحمل گلوکز در گروه های آسپارتام، استویا، گلوکز و بدون مکمل مشاهده نشد.

این یافته ها نشان می دهد که مصرف کوتاه مدت ساخارین و سوکرالوز در دوزهای کمتر از میزان مصرف روزانه قابل قبول می تواند بر پاسخ های گلیسمی در افراد سالم تأثیر بگذارد.

منبع: مدیکال نیوز