تیم ملی کشتی آزاد کشورمان همه تلاشش را خواهد کرد که با شش سهمیه کامل راهی پاریس شود. رحمان عموزاد در 65 کیلو، حسن یزدانی در 86 کیلو و امیرحسین زارع در 125 کیلوگرم سهمیه حضور در المپیک را در مسابقات جهانی 2023 بلگراد گرفتند و حالا با احمد جوان در 57 کیلو، یونس امامی در 74 کیلو و امیرعلی آذرپیرا در 97 کیلوگرم دنبال کسب سهمیه المپیک در مسابقات گزینشی آسیایی که 31 فروردین تا 2 اردیبهشت ماه در بیشکک برگزار می‌شود، خواهیم بود.
از جمع سه کشتی‌گیری که سهمیه المپیک را در صربستان گرفتند، رحمان عموزاد و امیرحسین زارع حضور خود در المپیک را قطعی کردند، اما در مورد حسن یزدانی مرد 9 مداله کشتی ایران شرایط متفاوتی در چرخه المپیک در جریان است.
این کشتی‌گیر بعد از کسب مدال نقره جهانی و طلای بازی‌های آسیایی تصمیم گرفت کتفش را جراحی کند. اینطور که بعداً مشخص شد حضور او در هر دو مسابقه نیز با کتف آسیب‌دیده بود که بعد از آن به تصمیم خودش و انتخاب پزشک نیز که از سوی خودش اتفاق افتاد، کتفش را جراحی کرد و برای چند ماه از کشتی و حضور در مسابقه دور شد که اگر این جراحی نبود، احتمالاً او هم مثل سایر مدال‌آوران تا اینجای کار وارد چرخه شده و چه بسا المپیکی شدنش را هم قطعی کرده بود.
به این ترتیب در چرخه انتخابی تیم ملی در سال 2024 در مورد حسن یزدانی شرایط ویژه‌اش مدنظر قرار گرفت و عنوان شد که او هر زمان شرایط حضور در مسابقه را پیدا کند، وارد چرخه خواهد شد.
اینطور که خودش و مربیان عنوان کردند، حسن یزدانی اواخر فروردین یا اوایل اردیبهشت قادر به بازگشت به تشک خواهد بود و از آن زمان رفته رفته می‌تواند مرور فن و تمرین کشتی را آغاز کند، در حالی که در این ایام نیز برای آنکه خودش را به المپیک برساند، به شدت و به صورت کاملاً منظم تمرین بدنسازی، فیزیوتراپی، آب درمانی و... را پیگیری کرده و دست از تلاش مستمر برای بازگشت برنداشته است.
مسئله مهم کیفیت بازگشت او و وضعیت کتفش بعد از جراحی و طی دوره نقاهت است و اینکه چه چیزی می‌تواند کیفیت بازگشت حسن یزدانی را پیش از حضور در میدان مهم و سنگینی چون المپیک نشان دهد، حضور در مسابقه و رویارویی با حریفان است.
در این بین اتفاقاتی در روزهای اخیر رخ داده که با هم مرورش می‌کنیم. حالا دیگر به نظر حضور کامران قاسم‌پور در وزن 86 کیلوگرم و ورودش به چرخه این وزن المپیکی قطعی به نظر می‌رسد.
از آن سو، حسن یزدانی که در این ماه‌ها در خانه (جویبار) تمرین کرده و فقط یک بار پیش از پایان سال، زمانی که برای پیگیری کارهای پزشکی‌اش به تهران آمده و سری هم به اردوی تیم ملی زد، ابتدا در برنامه پایانی سال تلویزیون شرکت کرده و از آمادگی‌اش برای بازگشت به تیم ملی خبر داد. در ادامه نیز در اردوی تیم ملی حاضر شد و این در حالی بود که مربی‌اش همت مسلمی هم طی مصاحبه‌ای جنجالی، گفته بود کامران قاسم‌پور جایی در چرخه 86 کیلوگرم تیم ملی در سال 2024 نخواهد داشت!
این در حالی است که وضعیت هر دو کشتی‌گیر به نوعی شبیه به هم بوده، با این تفاوت که حسن یزدانی بعد از بازی‌های آسیایی اساساً به دلیل جراحی در هیچ مسابقه‌ای حاضر نبوده، اما کامران قاسم‌پور با وزن 97 کیلوگرم به چرخه ورود داشته و در ادامه مشخص شد که وزن و شرایط جسمانی او مناسب این وزن نبوده وگرنه کدام چرخه و کدام فدراسیون و کادر فنی است که به قهرمانی چون کامران قاسم‌پور که قبلاً خودش را در 92 کیلوگرم با دو قهرمانی متوالی جهان اثبات کرده، فرصت حضور در وزن المپیکی مناسبش را ندهد؟
مسئله کشتی این نیست که حسن یزدانی نماینده 86 کیلوگرم ایران در بازی‌های المپیک است یا کامران قاسم‌پور و یا حتی هادی وفایی‌پور؛ مسئله امروز کشتی این است که در این وزن مسابقه انتخابی تعیین‌کننده نماینده المپیکی ایران باشد و به واسطه مدال و افتخارات قبلی کشتی‌گیر، ملی‌پوش انتخاب نشود. همانطور که رحمان عموزاد و امیرحسین زارع نیز که سهمیه المپیک را گرفته بودند، با شکست حریفان مستقیم‌شان صاحب دوبنده تیم ملی در المپیک شدند.
کسب 9 مدال المپیک و جهانی هرچند حسن یزدانی را به تافته‌ای جدا بافته در کشتی ایران بدل کرده و او اکنون رکورددار مدال در تاریخ کشتی ایران است، اما در المپیک به مدال‌های قبلی حسن یزدانی، مدالی تعلق نخواهد گرفت و چیزی که اهمیت دارد وضعیت کتف این کشتی‌گیر است که صرفاً در میدان مسابقه مشخص خواهد شد آیا او را بار دیگر برای کسب مدال همراهی خواهد کرد یا خیر.
قبلاً هم گفتیم، باز هم می‌گوییم، از فدراسیون علیرضا دبیر که خودش تجربه شرایط مشابه با حسن یزدانی را در المپیک 2004 آتن دارد، انتظار می‌رود در وضعیت کنونی 86 کیلوگرم، بهترین تصمیم را اتخاذ کند. علیرضا دبیرِ جوان، بعد از جراحی کتف اصرار داشت که بدون مسابقه انتخابی به المپیک آتن برود، چون اعتقاد داشت کتف او فقط یک بار برای کشتی گرفتن در این سطح جواب می‌دهد و این مسابقه باید المپیک باشد.
آن کورتون‌های هر روزه که اثرش برای همیشه بر کتف قهرمان المپیک 2000 سیدنی ماند و درمان دردناکی که بعد از جراحی انجام داد، صرفاً برای این بود که می‌خواست اولین دو طلایی تاریخ کشتی ایران در المپیک شود. او 10 روز مانده به اعزام کاروان ورزش ایران به آتن، خودش هم فهمید که کتفش جواب نمی‌دهد، اما دیگر دیر شده بود و زمانی که گفت این کتف بیرون می‌زند، کمیته ملی المپیک اعلام کرد که اسم‌ها به IOC اعلام شده و قابل تغییر نیست. انصراف دیرهنگام دبیر، افاقه نکرد، در عین حال وزن بدن اصغر بذری هم 80 کیلوگرم بود و کادر فنی وقت تیم ملی از او هم بابت حضور در المپیک به خاطر نتایج رقم خورده در جام اوماخانوف، مطمئن نبود؛ به این ترتیب دبیر به آتن رفت و باخت تلخی را آنجا تجربه کرد که تا سال‌ها به تنهایی تاوانش را داد.
حسن یزدانی قهرمان بزرگ کشتی ایران است، قهرمانی دوست‌داشتنی که امیدوار هستیم بعد از مصاحبه غیرحرفه‌ای مربی‌اش، حضور در برنامه نوروزی تلویزیون و بازگشت به اردوی تیم ملی، گام بعدی‌اش اصرار برای حضور در المپیک بدون مسابقه انتخابی نباشد.
در عین حال هم از علیرضا دبیر انتظار می‌رود در این زمینه به دنبال برقراری عدالت در 86 کیلوگرم باشد. کشتی ایران در المپیک باید به دنبال کسب مدال طلا باشد، چه با حسن یزدانی، چه کامران قاسم‌پور و چه هادی وفایی‌پور.
و چگونه بهترین نفر برای حضور در بازی‌های المپیک انتخاب خواهد شد؟ در کشتی انتخاب برترین‌ها صرفاً با مسابقه انتخابی در شرایط برابر اتفاق می‌افتد، نه حضور در برنامه تلویزیونی و مصاحبه مربی.
حسن یزدانی در این سال‌ها همیشه پایبند به مسابقه انتخابی بوده است، هیچ‌گاه از مسابقه انتخابی فرار نکرده و بدون آنکه حق کسی پشت خط او پایمال شده باشد، صاحب دوبنده تیم ملی شده است، 9 مدال هم از این رهگذر از آن خود کرده است.
حالا باید ثابت شود که کتف او کاملاً آماده مبارزه است، که با کتف سالم در سال‌های قبل - حتی اگر بر این باور باشیم که کتف آسیب‌دیده‌اش در جهانی 2023 منجر به ضربه فنی شدن مقابل دیوید تیلور شد - چندین مرتبه شکست را مقابل حریف مستقیمش که کشتی‌گیر آمریکایی بوده، تجربه کرده است.
کشتی ایران در سال المپیک روزهای حساسی را پیش رو دارد که قطعاً حساسیت اتفاقاتی که بعد از این در 86 کیلوگرم رقم می‌خورد، بیش از همه اوزان است.
انتخاب ملی‌پوش در شرایطی عادلانه، بهترین نفر را روانه المپیک خواهد کرد، المپیکی که بار دیگر همه نگاه‌ها در آن به کشتی است.