به گزارش محیانیوز؛ باران‌های موسمی معمولا تبدیل به بارش‌های سیل آسایی می‌شوند که قادر است همه چیز را نابود کنند. این نوع باران‌ها به طور معمول در بخش‌هایی از آسیا و شبه قاره هند و البته استرالیا رخ می‌دهد. پدیده مانسون یا بادهای موسمی، تغییر فصلی در جهت بادهای غالب یا قوی یک منطقه است. بادهای موسمی باعث ایجاد فصول مرطوب و خشک در بیشتر مناطق استوایی می‌شوند. این بادها اغلب با اقیانوس هند مرتبط هستند و همیشه از مناطق سرد به مناطق گرم می وزند.

بر اساس مطالعه اخیر دانشگاه سیدنی، بارندگی در طول بادهای موسمی، هر ساله در بخش‌ هایی از جنوب هند رخ می دهد. این یک ناهنجاری محلی نیست، بلکه ماهیت و مقیاس جهانی دارد. در هند، عقب نشینی بادهای موسمی، خروج بادهای موسمی جنوب غربی از شمال هند است. الگوی منسجم جهانی بارش باران های موسمی پاییزی توسط ناندینی رامش، کوئنتین نیکلاس و ویلیام آر باس، مناطقی را در نیمکره شمالی که بیشترین بارندگی را در ماه های سپتامبر، اکتبر و نوامبر دریافت می کنند و نیمکره جنوبی که بیشترین بارندگی را از مارس تا آگوست دریافت می کند، شناسایی کرد.

آنطور که نمودار نشان می دهد، منطقه ساحلی شرقی هند بیشترین سهم از بارندگی سالانه خود را نه در فصل باران های موسمی، بلکه بلافاصله پس از آن در ماه های سپتامبر، اکتبر و نوامبر دارد.

8 منطقه جهانی شناسایی شده توسط این مطالعه که بیشتر بارندگی خود را پس از تابستان داشته اند، چندین ویژگی مشترک دارند: در حاشیه شرقی خشکی ها و یا در مجاورت رشته کوه هایی با ارتفاعات متوسط ​​قرار دارند.

اما دو عامل اصلی و غالب باعث ایجاد این پدیده می شوند. اول، رشته کوه کم ارتفاعی که در هر منطقه از شمال به جنوب امتداد دارد و آن را در برابر بادهای غرب که باعث بادهای موسمی تابستانی می شود محافظت می کند. پس از تابستان، این محدوده به بالا رفتن اوروگرافی یا افزایش توده هوای محدود به شرق از ارتفاع پایین تر به بالاتر کمک می کند و ابرها را تشکیل می دهد و در نتیجه باران می بارد. عامل دوم، همرفت اتمسفر یا حرکت عمودی هواست. همانطور که زمین توسط خورشید گرم می شود، سطوح مختلف، مقادیر متفاوتی از انرژی را جذب می کنند و در جایی که سطح به سرعت گرم می شود، همرفت ممکن است رخ دهد. با گرم شدن سطح، هوای پوشاننده گرم می شود و به تدریج نسبت به هوای اطراف چگالی کمتری پیدا کرده و شروع به بالا رفتن می کند. این وضعیت از سپتامبر تا فوریه به دلیل نقش دمای سطح دریا یا دمای آب مطلوب تر رخ می دهد.

رامش گفت:‌ کشف این که این مناطق موسمی پاییزی بخشی از یک الگوی جهانی هستند، قابل توجه است زیرا امکان مطالعه در مورد چگونگی تأثیر عوامل جهانی مانند تغییرات آب و هوایی را می دهد. برای پیش‌بینی اینکه چه اتفاقی می‌تواند برای این مناطق در طول تغییرات آب و هوایی بیافتد، باید فرآیندهای اساسی را که منجر به موسمی ‌های پاییزی می ‌شوند را درک کنیم. این مطالعه اولین گام به سوی این هدف است.

منبع: ای‌بی‌سی