در دو ماه اخیر که کشور درگیر اعتراضات بود و این مسئله تقریبا بر همه مسائل و امور کشور سایه جدی انداخته بود ، دور جدید و کم‌سابقه‌ای از شکاف اصولگرایی حول تحولات این روزها حکایت از آن دارد که دولت و مجلس به یک دوگانگی نسبی در ارزیابی اتفاقات کشور رسیده‌اند. علاوه بر آن، هم درون مجلس و هم درون دولت نیز این دوگانگی مشهود است.
حمله توپخانه‌ای با اسم رمز شومن و تکنوکرات
در حالی که بیشتر تحلیلگران سیاسی دولت سیدابراهیم رئیسی را دولتی با محوریت یک طیف خاص اصولگرا می‌دانند، اما گاهی اعضای کابینه از حملات و انتقادات این طیف بی‌نصیب نمی‌مانند. در جدیدترین مورد آتش توپخانه تندروها به رئیس دولت خودی هم اصابت کرد. رجانیوز، سایت نزدیک به تندروها در مطلبی انتقادی با مخاطب قراردادن رئیسی تأکید کرد: «رئیس قوه مجریه و مشاورانش طی این برهه حساس با نرمالیزاسیون مماشات صورت‌گرفته در قبال شورشیان و ایضا مطالبه بیجای اصلاحات، خواهان این هستند که کشور را در این دامی که پهن شده انداخته و شورش‌های جدیدی را به کشور تحمیل کنند». البته روی سخن اصلی مطلب رجانیوز با عزت‌الله ضرغامی و محمدباقر قالیباف بود.
رجانیوز دراین‌باره نوشت: «اخیرا عزت‌الله ضرغامی در اجتماع تعدادی از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف و طی نشستی که برای گرامیداشت سیزدهم آبان‌ماه برگزار شده بود، حرف‌ها و سخنانی را به زبان راند که گویی یک اصلاح‌طلب افراطی در مقام وزیر دولت ایراد کرده است. مشخصا علت و پایه این صحبت‌ها نه نشئت‌گرفته از عمق گفتمانی وی بوده و نه ربطی به مطالبه واهی برخی شورشیان در خیابان دارد. علت را می‌توان در همین نشست اخیر او در دانشگاه شریف پیدا کرده و به این جمع‌بندی رسید که عزت‌الله ضرغامی از اتفاقات رخ‌داده در سال‌های ۹۶ و ۱۴۰۰ کینه به دل گرفته و آن را به مثابه ترمزی در مسیر رؤیاپردازی خود می‌داند. استراتژی مورد وثوق این افراد پیرامون اتفاقات اخیر و شورش اقلیت متوحش، تماما در جهت وقیح‌ترشدن این جماعت متوهم بوده که بلاشک در آینده زمینه‌ساز اتفاقات و شورش‌های دیگر نیز خواهد بود».
در ادامه رجانیوز کمافی‌السابق به قالیباف هم تاخت و تأکید کرد ادعای رئیس مجلس پیرامون لزوم اصلاحات و تغییرات مشروع برای حرکت به سمت حکمرانی نو در عرصه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در چارچوب نظام سیاسی جمهوری اسلامی آرزوی دیرینه این افراد است که سعی دارند در مقاطع مختلف با اظهارات این‌چنینی به قول خودشان بدنه خاکستری جامعه را جذب کرده و ایشان را در دامان انقلاب حفظ کنند؛ خواه عقب‌نشینی در برابر خواسته‌های ناحق شورشیان باشد، خواه همکاری با ظریف و وزیر خارجه بالقوه قلمدادکردن وی. اصلا هم اهمیتی ندارد که در این مسیر و در آینده چه بلایی بر سر کشور خواهد آمد. نئولیبرال‌های اصلاح‌خواه ابایی از افتادن به ورطه سکولاریسم نیز نداشته و اگر شرایط اقتضا کند، این مطالبه را نیز علم کرده و خواهان جدایی دین از سیاست شده و حتی حکومت پارلمانی را نیز مطالبه می‌کنند. فرقی هم ندارد «شومنی چون ضرغام» باشد یا «تکنوکراتی چون...»؛
این جملات با این ادبیات اتفاق ناآشنایی از سوی برخی تندروها نیست، اما شدت حملات گویای آن است که شکاف جریان راست ظاهرا روزبه‌روز در حال عمیق‌ترشدن است.