اول اینکه این گزارش بر مبنای اطلاعات مبهم و غیرواقعی تنظیم شده و هیچ گونه مستنداتی را ارائه نمی‌دهد. اشخاصی که در گزارش مورد اشاره قرار گرفته‌اند، نامشخص هستند و قابلیت پیگیری نیز ندارند. در مواردی هم که از بعضی اسم آورده شده، هیچ‌گونه اطلاعاتی درباره آنچه در عنوان گزارش عنوان شده، یعنی تجاوز جنسی ذکر نشده و اگر هم اشاره‌ای صورت گرفته، باز هم گمانه‌زنی نویسندگان بوده است.

ادبیات گزارش با لحن «احتمالی» تنظیم شده است و استفاده فراوان از عباراتی همچون «به نظر می‌رسد» هم از قطعیت مطالب کاسته و هم واقعیت آن‌ها را مخدوش کرده است. از این رو، این رسانه بی آنکه خود بداند، مطلب خود را تکذیب کرده است! سی‌ان‌ان گزارش خود را «به نقل از منابع مطلع در بیمارستان امام علی کرج» تنظیم کرده، اما مشخص نیست که این منابع مطلع دقیقاً چه کسانی هستند که به زعم این رسانه، با قربانیان (!) گفتگو کرده‌اند. این رسانه همچنین اظهار داشته که مقامات ایرانی به درخواست سی‌ان‌ان برای پاسخگویی به این اتهامات جوابی نداده‌اند.

اما مشخص نیست که منظور گزارش از مقامات دقیقاً چه کسانی بوده؛ زیرا پیگیری‌های «ایران» از نهاد‌های مربوطه نشان می‌دهد که چنین درخواستی تاکنون صورت نگرفته است. نکته قابل توجه آن است که این رسانه، در انتها سویه گزارش خود را به سمت قومیت کرد هدایت کرده و با ذکر یک نام مستعار سعی می‌کند این گونه القا کند که مردم این قوم شریف، تحت ستم سازمان‌یافته قرار دارند!

گزارش‌های خبری معمولاً چنان خوب روایت می‌شوند که نشان می‌دهد ساختگی نیستند و همین امتیازی است که یک گزارش خبری خوب دارد. اما بد نیست درباره هر خبری کمی شکاک باشیم و از خود بپرسیم: آیا این واقعاً اتفاق افتاده است؟