من در این‌جا یک انتقادی به بسیاری از همنوعان خودم دارم. از قدیم که هر موقع صحبتی از این آقا می‌شد که ایشان متدین نیست، تقوا ندارد، لاابالی در دین است می‌گفتند که این حرف‌ها را نزنید. او خودش متدین در دین است و این اطرافیان او هستند که لاابالی هستند و این کارهایی که در اطراف ایشان اتفاق می‌افتد، کار اطرافیانش است، نه کار خودش.
در حالی که نباید این اشتباه بزرگ تکرار شود. در حالی که این همیشه خود آن نقطه‌های محوری هستند که عناصر متناسب با احوال خودشان را جذب خود می‌کنند. چطور می‌شود یک آدم صالح باشد اما هرچه آدم در اطراف او هستند فاسد باشند. باید خود او فاسد باشد که همه عناصر فاسد را به سوی خود جذب کند و به آنها خط و راه بدهد و دلگرمی به آنها بدهد. این هم همین طور است. این آقای شریعتمداری بود که مایه همه فسادها می‌شده است.