بنابر اعلام دفتر مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، مانند همه بیماری‌های عفونی یکی از روش‌های پیشگیری، مانع شدن ورود ویروس به بدن فرد است. استفاده از سرنگ‌های یکبار مصرف در تزریق و کاندوم در روابط جنسی می‌تواند از راه‌های اصلی پیشگیری از انتقال بیماری باشد. اما یکی دیگر از روش‌های مهم پیشگیری از ابتلا به HIV، درمان افراد مبتلا است. دارو با کاهش ویروس در خون و ترشحات سبب می‌شود که حتی در صورت تماس اتفاقی با خون و ترشحات این افراد، ویروسی برای انتقال وجود نداشته باشد.

باید بدانیم که HIV یک بیماری عفونی است که مخصوص گروه یا قشر خاصی نیست. این بیماری یک بیماری عفونی است که اگر عامل آن وارد بدن هر کسی شود، آن فرد می‌تواند به بیماری مبتلا شود. چون ویروس درون گلبول‌های سفید خون و ترشحات جنسی وجود دارد و همه افراد دارای گلبول سفید در خون و ترشحات‌شان هستند، پس هر کسی که با ویروس در تماس باشد، می‌تواند مبتلا به عفونت HIV شود.

بنابراین بدیهی است هر کسی که بیشتر با خون و ترشحات جنسی سر و کار داشته باشد، بیشتر احتمال دارد با ویروس در تماس بوده و به بیماری HIV مبتلا شود؛ بنابراین افراد زیر بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری هستند:

_ کسانی که با سرنگ و سرسوزن‌های مشترک تزریق دارند.

_ کسانی که روابط جنسی محافظت نشده دارند.

_ اگر فرد بیماری مقاربتی داشته باشد با احتمال بیشتری ممکن است در روابط جنسی به عفونت HIV مبتلا شود.

_ نوزادان مادران مبتلا به HIV نیز اگر مادر تحت درمان نباشد، ممکن است مبتلا شوند.

هرگونه اقدامی که مانع از تماس خون و ترشحات جنسی افراد شود، می‌تواند احتمال ابتلا به HIV را کاهش دهد. همچنین با درمان به موقع مادران باردار می‌توان مانع ابتلا کودک شد پس اگر بیمای مادر مشخص شود باید تحت درمان قرار گرفته و به نوزاد خود شیر ندهند.