مجید انصاری در انتخابات مجلس سال ۹۸ سرلیست اصلاح‌طلبان در تهران بود و نتوانست رأی قابل قبولی کسب کند و رسیدن به کرسی مجلس را از دست داد. او و همفکرانش به جای پذیرش شکست، رو به تخطئه انتخابات و روند برگزاری آن آوردند. اما آیا درست این نبود که نقش خود را در این شکست بپذیرند و به بررسی دلایل رویگردانی مردم از خود بپردازند؟ حداقل قدر همین‌قدری که الان مجلس و رهبری را پاسخگو می‌خواهند، خود برای چهار سالی که از ۹۴ تا ۹۸ مجلس دست‌شان بود، برای ۲۴ سالی که دولت دستشان بوده و برای همه مسئولیت‌هایی که در این کشور داشتند، پاسخگو باشند.

قریب به اتفاقات تصمیمات کشور را قوه مجریه می‌گیرد و حالا به جای سؤال از ۲۴ سالی که قوه مجریه دست اصلاح‌طلبان بوده، به مجلس بگوییم جواب بدهد؟ وظایف رهبری هم در چارچوب قانون مشخص است، ناکارآمدی‌ها و بی کفایتی‌های دولت‌های اصلاح‌طلب را هم که وضع معیشتی را به اینجا رسانده و موجب نارضایتی مردم شده، تا حدی که حامیان اصلاح‌طلبان با انتخابات هم قهر کردند، باید رهبری پاسخ بدهد؟!

مقصرتراشی از رهبری و انداختن تمام تقصیرات بر عهده رهبری از سیاست‌های همیشگی اصلاح‌طلبان است. تا جایی که برجام را وقتی خوب می‌دانستند، افتخار خود دانستند و وقتی به شکست رسید، گفتند کار نظام بود. مسئولیت ناپذیری و بی تعهدی از خصلت‌های سیاسی این جریان است.