اگرچه مین ردیاب در جنگ جهانی دوم اقدامات کمی انجام داد، اما به عنوان پیشرو وسایل نقلیه روباتیک مدرن که به صورت رادیو کنترلی هدایت می شد، شناخته می شود. در سال ۱۹۴۲ ارتش آلمان برای منهدم کردن اهداف از راه دور، اولین ربات نظامی قاتل را با نام گولیاث اختراع کرد.

این تانک کوچک با الهام از نمونه اولیه خودروی ردیابی مینیاتوری فرانسوی که در سال ۱۹۴۰ مغلوب شده بود، الگو برداری شد.

اولین ربات نظامی قاتل در ارتش هیتلر در نسخه ابتدایی از دو موتور الکتریکی با توان ۲.۵ کیلو وات بهره می برد که در نسخه های بعدی، موتور آن، بنزینی و برد ان به ۶ کیلومتر بهبود یافت.

گفتنی است بیش از ۷۵۰۰ دستگاه از مین هدایت شونده توسط المان تولید شد.

در واقع آلمان در جریان جنگ جهانی دوم به خوبی از این ربات نظامی قاتل بهره برد و نحوه کار آن به این شکل بود که اپراتورها از یک جعبه کنترل استفاده می کردند که توسط یک کابل کنترلی سه رشته ای 2145 فوتی به وسیله نقلیه متصل شده بود - دو رشته برای فرمان، یکی برای انفجار. 

اولین ربات نظامی قاتل درون خود یک محموله انفجاری تی ‌ان تی حمل میکرد که بسته به مدل تولیدی ، محموله قابل حمل آن 60 الی 100 کیلوگرم بود. از این ربات نظامی برای جنگ با واحدهای زرهی ویژه ، از کار انداختن تانک های دشمن، مختل کردن واحدهای پیاده نظام یا تخریب نقاط مستحکم، پاکسازی پناهگاه‌ها، شناسایی مین‌ها استفاده می شد.

از ضعف های اساسی این ربات نظامی می توان به هزینه زیاد، سرعت کم، آسیب پذیری کابل کنترل که در مواقعی قطع می شد، اشاره کرد.