مشهور است که قدمت کاراته به بیشتر از ۵هزار سال می‌رسد. یکی از استادان اولیه و مبتکران این فن «بودیدهاراما» است که حدود ۵۲۵ سال قبل از میلاد مسیح می‌زیسته است. وی که از پیشوایان مذهبی بودایی بود، به تنهایی از هند به راه افتاد و پس از راهپیمایی چند هزار کیلومتری خود و با پشت سر گذاشتن موانع طبیعی بسیار و مشکلات موجود در آن زمان به چین رسید و در ایالت هون نان و معبد شائولین اقامت کرد.
تعالیم بودیدهاراما شامل تمرینات شدید انضباطی و رعایت پرهیزگاری بود. اما کاراته امروزی شکل تکامل یافته‌ای از کمپوی چینی (بوکس چینی) است که ابتدا «اوکیناواته» نامیده می‌شد. این فن از زمانی رواج یافت که حکومت‌های استبدادی در چین به منظور جلوگیری از ورزیده شدن مخالفان و همچنین تحت کنترل در آوردن مردم، استفاده از سلاح‌های سرد را ممنوع کردند به همین دلیل مردم به سوی آموزش هنر مبارزه با دست خالی روی آوردند.
این گاو نر وحشی در دو حرکت مغلوب تمرکز و قدرت اویاما شده است
این مساله باعث رشد و شکوفایی ورزشی مثل کاراته شد. امروزه کاراته بیشتر از ۲۰ سبک مختلف دارد؛ یکی از این سبک‌ها «کیوکوشین کای» نامیده می‌شود. این سبک به وسیله «ماسوتاتسو اویاما» در سال ۱۹۵۵ پایه‌گذاری شده است. در سال ۱۹۵۳سرانجام مطالعات اویاما تمام شد. او به دان هشت کاراته دست پیدا کرده بود و توانست اولین مدرسه کاراته شخصی‌اش را در ژاپن افتتاح کند. اسم این مدرسه کاراته «دوجو» بود و سبکش هم ابتدا «دوجوی اویاما» نامیده می‌شد.
اویاما پس از ۴۰ سال مطالعه و تحقیق جامع، بنیانگذارسبکی درکاراته شد که درواقع تلفیقی بود از کاراته ژاپنی، «کمپوی» چینی و «ته کیهون» کره‌ای. این سبک بعد‌ها نام «کیوکوشین کای» را به خود گرفت و در حال حاضر این هنراصیل در اقصی نقاط جهان تدریس و تمرین می‌شود. این رشته از عناصر مختلفی وام گرفته. تجریبات اویاما در ورزش‌های دیگر رزمی و تکنیک‌های دیگر سبک‌های کاراته باعث به وجود آمدن این سبک شده‌اند.
کیوکوشین کای از سه لغت کیوکو به معنای بالاترین نهایت، شین به معنای حقیقت روح و کای به معنای گروه و انجمن به وجود آمده است. تاکید این سبک روی مبارزه واقعی از راه نزدیک است. کیوکوشین کای یکی از سبک‌های کاراته است و برای کاستن مقاومت حریف، تکنیک‌ها به طور متوالی اجرا می‌شود.
شکستن اجسام سخت یکی از نمایش‌های ویژه اویاما در سفرهایش بود
سبک اویاما تاکید زیادی روی تمرینات تنفسی و استقامتی دارد. به همین دلیل هنرجوی کیوکوشین بعد از سال‌ها تمرینات مکرر دارای اندامی ورزیده می‌شود. در سبک کیوکوشین تکیه اصلی بر حفظ سلامتی جسمی و روحی حریف است.
در مبارزات کیوکوشین و اساسا در فلسفه آن، پیروزی به هر قیمتی در مقابل حریف معنی ندارد. در فلسفه متعالی کیوکوشین هدف نهایی از ورزیدگی جسم برای رسیدن به بلندی روح است. سبکی که او آن را بنیانگذاری کرد، تفاوت‌های زیادی با سبک‌های رایج کاراته دارد.
کیوکوشین اولین سبک کاراته است که دو حریف در آن به صورت کامل درگیر می‌شوند و زدن بیشتر ضربات دست و پا به جز آرنج و زانو در آن قانونی است. این روش بر خلاف روش دیگر سبک‌های کاراته است که ضربات در آن‌ها کنترلی بوده و بسیاری از ضربه‌ها در آن زده نمی‌شود. یکی دیگر از تفاوت‌های اصلی این سبک با بقیه رشته‌های کاراته، استفاده از حرکات و ضربه‌های دورانی است؛ چون در بقیه سبک‌ها ورزشکار نمی‌تواند چرخش کامل انجام داده و حداکثر تغییر جهت‌های کوتاه انجام می‌شود.
آموزش در مزرعه
اویاما از یک خانواده نجیب زاده یا اشرافی در کره جنوبی امروزی به دنیا آمد، به دنیا آمدن او همزمان شد با اشغال نظامی کره توسط ژاپنی‌ها در جنگ جهانی اول. به همین دلیل خانواده‌اش برای اینکه او در امان باشد اویاما را در کودکی به منچوری فرستادند تا در مزرعه خواهرش زندگی کند.
در آنجا بود که یک کارگر فصلی که از چین می‌آمد زندگی او را عوض کرد. آن کارگر به فنون رزمی آشنا بود و اویامای نه ساله مجذوب او شد. به این ترتیب او اولین بار توسط این کارگر مزرعه آموزش دید و هنر‌های رزمی را یاد گرفت.
گیجین فوکونیشی، یکی از استادان بزرگ کاراته که اویاما شاگردی او را کرد
اسم آن کارگر «لی» بود و اویاما در این باره می‌گوید: «اولین معلم من خیلی سختگیر بود. او به من یک بذر داد تا آن را در زمین بکارم. بعد وقتی که آن بذر جوانه زد، هر روز مرا مجبور می‌کرد تا صد مرتبه از روی آن بپرم».
آشنایی با آن کارگر و بذرکوچکی که به اویاما داد زندگی او را تغییر داد؛ «آن درخت روز به روز بزرگ‌تر شد و من یک روز متوجه شدم می‌توانم از روی دیوار پشتی خانه به سادگی بپرم». همزمان با جوانه زدن و رشد کردن آن درخت، بذر هنر‌های رزمی در درون اویاما جوانه زد و رشد کرد؛ آن‌قدر زیاد که آوازه نام او در جهان پیچید.
اویاما تا ۱۵ سالگی در کره ماند. دو سال در یک مدرسه کره‌ای آموزش کمپوچینی دید. کمپوچینی یک هنر رزمی بسیار سنگین و پیچیده است. او بعد از دو سال تعلیم و در حالی که به سن نوجوانی رسیده بود، دان یک را در این رشته دریافت کرد.
قهرمان کره‌ای در ژاپن
اما بعد از آن، او به دنبال برادرش که در مدرسه نظامی ژاپنی‌ها درس می‌خواند به توکیو رفت. او وارد مدرسه هوایی یاماناشی در ژاپن شد؛ جایی که زیر نظر استاد بزرگ گیچین فوناکاشی اداره می‌شد. اویاما دو سال در آنجا ماند و هر روز دو ساعت زیر نظر این استاد بزرگ تمرین می‌کرد. او در آنجا موفق شد که در دو سال دان دو کاراته را از این استاد بزرگ دریافت کند.
او در ادامه به دانشگاه تاکوشوکو رفت. در همین سال‌ها جنگ جهانی دوم شروع شد و کشور ژاپن درگیر جنگ شد. در خلال سال‌های جنگ او به تحصیل و تمرین کاراته پرداخت و بعد از جنگ جهانی دوم در یک موسسه تحقیقاتی مشغول به کار شد. موسسه تحقیقاتی ایوا برای تحقیق درباره کاراته بنیانگذاری شده بود، اما بعد از شش ماه به دلیل مشکلات مالی تعطیل شد. بعد از آن بود که او به دعوت دانشگاه واسدا در بخش تربیت بدنی آنجا مشغول به کار شد.
او برای طرفداران کیوکوشین یک اسطوره است؛ اسطوره‌ای که تا سال‌ها قبل زنده بود
این مساله مقدمه آشنایی او با دو نویسنده مشهور ژاپنی به اسم‌های یوشی کاوا و شیرو اوزاکی شد. در همین زمان او با مدرسی شوتوکان کاراته آشنا شد و زیر نظر استاد فوناکوشی گیکو به تمرین پرداخت. او فرزند دوم استاد بزرگ کاراته فوناکوشی گیچین بود. اویاما زیر نظر این استاد به دان چهار کاراته دست پیدا کرد و بعد از آن به کمک دو نویسنده به مطالعه روی راه و روش سامورایی‌ها پرداخت.
بعد از جنگ جهانی دوم او به سازمانی پیوست که برای اتحاد دو کره مبارزه می‌کرد؛ «من دلم می‌خواهد کره یک کشور واحد باشد؛ هرچند از فئودالیسمی که خانواده من جزو آن بودند بیزارم، اما دوست ندارم سرزمین پدری‌ام دو پاره شود». او که نام اصلی‌اش «جوی یونگ ای» بود، بعد‌ها تابعیت ژاپن را پذیرفت و نامش را به اویاما تغییر داد. در سال ۱۹۴۷ او در اولین دوره مسابقات سراسری کاراته در ژاپن شرکت کرد و قهرمان آن مسابقات شد.
تولد کیوکوشین
بعد از این قهرمانی، او زندگی‌اش را وقف کاراته کرد و به همین دلیل به منطقه کیوسومی رفت. او در آنجا در تنهایی و انزوا به تمرین کاراته پرداخت. بعد از ۱۸ ماه تمرین در انزوا او به دلیل قطع حمایت مالی‌اش مجبور شد کوهستان کیوسومی را ترک کرده و به شهرچیا برود.
او در این شهر اتاقی را اجاره کرد و در آنجا به تمرین می‌پرداخت. در آن شهر بود که برای نتیجه گرفتن از تمریناتش به کشتن گاو‌های نر روی آورد. او در عرض چهار روز توانست ۴۷ گاو نر را با وارد کردن ضربه از پای در بیاورد.
همزمان با این قضیه او تمرینات جودو را شروع کرد و به دان دو در این رشته رزمی هم دست یافت. او در سال ۱۹۵۱ به دعوت ارتش آمریکا آموزش کاراته را به واحد‌های این ارتش مستقر در ژاپن شروع کرد، همین مساله سر آغاز معرفی او به جهان شد چرا که به دعوت آمریکایی‌ها به شیکاگو رفت.
استاد اویاما یک کره‌ای نجیب‌زاده بود که تابعیت ژاپن را پذیرفت
در آن شهر او با حمایت سازمان کاراته این شهر در عرض یک سال ۳۲ برنامه نمایش و هفت مبارزه مهم انجام داد که همگی موفقیت‌آمیز بودند. سوسای اویاما درجریان اولین نمایش مبارزه‌ای خود با یک گاو نر وحشی درشیکاگو مبارزه کرد. در این نمایش، استاد در مبارزه‌ای نفس‌گیر از پس این گاو وحشی بر آمد. وی ابتدا با مشت مرگباری که به پیشانی گاوزد، حیوان را کاملا گیج کرد؛ طوری که گاو تلو تلو می‌خورد، سپس بایک دست شاخ گاو را از جا کند. در آخر هم باضربه تیغه دست (شوتواگه اوچی) شاخ دیگرگاو را شکست؛ طوری که شاخ گاوبه میان تماشاچی‌ها پرت شد. بعد از این مبارزه او به اویامای گاوکش مشهور شد.
سبک جهانی
بعد از همه این موفقیت‌ها و افتتاح مدرسه کاراته، او به سفر به مناطق مختلف دنیا ادامه داد تا با اجرای برنامه‌های نمایشی بتواند کاراته را در جهان گسترش بدهد. در سال ۱۹۵۵ او مجددا به شیکاگو و سپس اروپا رفت. در شیکاگو در حضور تماشاچیان با یک گاو نر وحشی مبارزه کرد و توانست این گاو را هم شکست دهد. این کار او با اعتراض سازمان‌های حمایت از حیوانات روبه‌رو شد.
البته او خودش بعد از شکست دادن گاو گفته بود که هدفش از این کار قدرت‌نمایی نبوده است؛ «من می‌خواستم ثابت کنم انسان‌ها ذاتا استعداد‌هایی دارند. اگر آن‌ها استعدادهایشان را درک و برای شکوفایی آن تلاش کنند آن‌وقت می‌توانند بر هر مشکلی پیروز شوند».
اگر بروس‌لی با بازی در فیلم‌های رزمی سهمی عمده در شناساندن این هنر‌ها به‌خصوص کونگ‌فو در جهان داشت، استاد ماسوتاتسو اویاما این نقش را سال‌ها قبل از طریق مبارزات و برنامه‌های نمایشی‌اش برعهده گرفت تا اینکه بعد از آن همه سال یک سبک جدید به کاراته اضافه کرد.
این رشته در ابتدا اویاماریو و اویاما کاراته جوجیتسو هم نامیده می‌شد، اما در حال حاضر در جهان کیوکوشین را به نام او می‌شناسند. سازمان مرکزی این سبک هونبو نام دارد و هم اکنون در توکیو به فعالیت‌هایش ادامه می‌هد.
بعد از فوت اویاما افراد زیادی مدعی رهبری سازمان شدند، اما از بین همه کانچو یوشیکازو ماتسوشیما به دلیل منش و کردار خوبش از سوی بیشتر نمایندگان به عنوان رهبر جدید سازمان پذیرفته شد. اویاما شاگردان زیادی را تربیت کرده است که همگی در حال حاضر از استادان برجسته هنر‌های رزمی و کیوکوشین به شمار می‌آیند.
دفتر مرکزی سبک کیوکوشین‌کای که به هونبو مشهور است. این دفتر در توکیو قرار دارد
اویاما قبل از مرگش سازمان جهانی کیوکوشین‌کای را در توکیو افتتاح کرد؛ سازمانی که در بیشتر از ۱۲۰ کشور جهان نمایندگی‌هایی دارد و بیش از ۱۰ میلیون نفر برای آموزش این سبک در جهان ثبت‌نام کرده‌اند. در ژاپن کتاب‌های زیادی درباره او نوشته و فیلم‌های زیادی درباره‌اش ساخته شده است. استاد ماسوتاتسو اویاما در تاریخ ۲۶ آوریل سال ۱۹۹۴ بر اثر سرطان ریه از دنیا رفت. سرطان ریه او از موارد عجیب این بیماری در دنیا بود، چون او هیچ‌گونه اعتیادی به دخانیات نداشت.