مایکل کامینسکی، معاون مارشال سنای لهستان با ابراز نگرانی از حمله نیروهای ارتش خصوصی واگنر به این کشور، گفت که هر یک از نیروهای این گروه در صورت عبور از مرز لهستان، با «استقبال» نیروهای لهستانی و آمریکایی مواجه خواهد شد!
چندهزار عضو از واگنر پس از شورش ناکام و کودتای این گروه علیه مسکو، در طول ماه گذشته با توافقی دوطرفه با کرملین، در بلاروس مستقر شدند. دولت ورشو، بیمناک از حمله‌ای از جانب این گروه، اعلام کرد که نیروهای ارتش لهستان را دوبرابر کرده و از ۱۷۲ هزار به ۳۰۰ هزار نفر رسانده است.
کامینسکی حمله فرضی و ادعایی واگنر به لهستان را «عملیات تروریستی» خواند، نه یک حمله همه‌جانبه و مدعی شد: هیچ‌کس در لهستان منکر این مساله نیست که برای به اصطلاح آزمودن ناتو، همبستگی این ائتلاف با لهستان و شرق اروپا را بیازمایید. آنها وارد لهستان خواهند شد.
با این حال، کامینسکی اطمینان دارد که ناتو قادر است به راحتی این تهدید را مدیریت کند. وی افزود: می‌خواهم یادآوری کنم که همین حالا هم سربازان و افسران آمریکایی در لهستان حضور دارند. بگذارید واگنرها بیایند. آنها نه تنها با لهستانی‌ها بلکه با نیروهای دفاعی آمریکا ملاقات خواهند کرد و در تابوت به روسیه برگردانده خواهند شد!
کامینسکی یکی از چهار معاون مارشال مجلس اعلای لهستان محسوب می‌شود. حزب او که اتحادیه دموکرات‌های اروپایی نام دارد، در سنا و در «سِیم/مجلس سفلی» لهستان، تنها یک کرسی دارد اما موضع او درباره گروه واگنر، با موضع ماتئوس موراویتسکی، نخست وزیر این کشور تفاوت چندانی ندارد.
موراویتسکی روز شنبه در نطقی از حضور بیش از یک‌صد عضو واگنر در شهر گرودنو بلاروس، که این کشور را از منطقه کالینینگراد روسیه جدا می‌کند، ابراز نگرانی کرد. او ورود اعضای این گروه به گرودنو بلاروس را «گامی قطعی در مسیر حمله ترکیبی قریب‌الوقوع به خاک لهستان» توصیف و پیش‌بینی کرد که آنها می‌توانند با تظاهر به اینکه مهاجران غیرقانونی هستند، به خاک ورشو نفوذ کنند.
الکساندر لوکاشنکو، رئیس جمهور بلاروس اوایل ماه جاری در سفر به روسیه و ملاقات با ولادیمیر پوتین، همتای روس خود، گفت که واگنرها مشتاقانه در انتظار «گشت‌وگذار» در لهستان هستند؛ کشوری که مرکز تامین سلاح، تجهیزات و مهمات برای اوکراین است.
لوکاشنکو برای پایان دادن به شورش یوگنی پریگوژین، فرمانده واگنر علیه مسکو در اواخر ژوئن، به عنوان میانجی عمل کرد و در نتیجه واگنر به دستور پریگوژین از حرکت به سمت مسکو عقب‌نشینی و شخص پریگوژین هم با تبعید به بلاروس موافقت کرد.