خیابان‌های سنگفرش، ‌کالسکه‌های کوچک و بزرگ، ماشین دودی، واگن اسبی و... کلمه‌هایی هستند که وقتی پای خاطرات پیرمردها و پیرزن‌های تهرانی می‌نشینی، لابه‌لای حرف‌ها ‌بارها و بارها می‌شنوی؛ خاطراتی که حداقل با امروز ۸۰-۷۰ سالی فاصله دارند.