اگر کسی سکته مغزی کرد چه واکنشی نشان دهیم؟

 سکته مغزی زمانی رخ می دهد که خون رسانی به مغز مسدود یا محدود شود. یک نظرسنجی در سال ۲۰۰۵ توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) نشان داد که تنها ۳۸ درصد از افراد می‌توانند علائم کلیدی سکته مغزی را تشخیص دهند و می‌دانستند که با اورژانس تماس بگیرند.

اگر کسی سکته می کند، اقدام سریع حیاتی است.باید فوراً با ۱۱۵ تماس بگیرید یا از شخص دیگری بخواهید تماس بگیرد.

این مقاله یک راهنمای گام به گام در مورد اینکه اگر فردی به نظر می رسد سکته کرده است، چه باید کرد، ارائه می دهد.

اولین قدم برای مقابله با سکته چیست؟

دانستن چگونگی تشخیص علائم سکته مغزی و اقدامات بعدی می تواند یک زندگی را نجات دهد. علائم را بشناسید و با ۱۱۵ تماس بگیرید.

 

اولین قدم شناخت علائم سکته مغزی است. از مخفف FAST برای کمک به یادآوری استفاده کنید:

F = چهره: آیا چهره فرد تغییر کرده است؟ آیا دهان از یک طرف افتاده است؟ لبخند آنها صاف است یا کج؟
A = بازوها: آیا می توانند هر دو بازو را بلند کنند؟ آیا آنها می توانند آنها را بالا نگه دارند یا بازوها به سمت پایین حرکت می کنند؟
S = گفتار: آیا شخص می تواند یک جمله ساده را تکرار کند؟ آیا گفتار آنها ابهام دارد؟
T = Time: اگر پاسخ هر یک از موارد بالا مثبت است، با ۱۱۵ تماس بگیرید.
دریابید که چگونه تفاوت بین سکته مغزی و حمله قلبی را تشخیص دهید.

 

پس از تماس با ۱۱۵
آرام بمانید

اطمینان حاصل کنید که محیط اطراف امن است و هیچ خطر قریب‌الوقوعی برای فرد وجود ندارد، مانند وسایل نقلیه در حال حرکت.
با فرد صحبت کنید. نام و سایر سوالات را از آنها بپرسید. اگر نمی توانند صحبت کنند، از آنها بخواهید در پاسخ به سؤالات دست شما را فشار دهند. اگر فرد پاسخ ندهد، احتمالاً بیهوش است.

 

اگر فرد هوشیار باشد:

به آرامی او را در یک موقعیت راحت قرار دهید. در حالت ایده‌آل، آن‌ها باید به پهلو دراز بکشند و سر و شانه‌های خود را کمی بالا بیاورند و با یک بالش یا لباس حمایت کنند. پس از این، سعی کنید آنها را حرکت ندهید.

لباس های تنگ مانند یقه پیراهن یا روسری و لباسهای دکمه دار را آزاد کنید.

اگر سرد هستند، برای گرم نگه داشتن آنها از پتو یا کت استفاده کنید.

بررسی کنید که مجرای تنفسی آنها پاک باشد. اگر اشیا یا موادی مانند استفراغ در دهان وجود دارد که ممکن است مانع تنفس شود، فرد را به پهلو در وضعیت بهبودی قرار دهید.

به فرد اطمینان دهید. به آنها بگویید که کمک در راه است.

به آنها غذا یا مایعات ندهید.

به علائم فرد توجه کنید و به دنبال هر گونه تغییر در وضعیت باشید. مهم است که به پرسنل اورژانس اطلاعات بیشتری در مورد وضعیت داده شود.

سعی کنید زمان شروع علائم را به خاطر بسپارید. در صورت امکان به ساعت نگاه کنید، زیرا زمانی که در یک موقعیت استرس زا هستید، تخمین گذر زمان دشوار است.

 

اگر فرد بیهوش است:

آنها را به موقعیت ریکاوری ببرید.
راه هوایی و تنفس آنها را کنترل کنید.
چانه فرد را بالا بیاورید و سر او را کمی به عقب خم کنید.
نگاه کنید تا ببینید آیا سینه آنها حرکت می کند یا خیر.
به صداهای تنفسی گوش دهید.
صورت خود را روی دهان آنها بگذارید و سعی کنید نفس آنها را احساس کنید.
در صورت عدم وجود علائم تنفسی، احیای قلبی ریوی را شروع کنید.
روش فعلی برای CPR برای افرادی است که به طور رسمی در این روش آموزش ندیده اند تا فقط فشرده سازی قفسه سینه را انجام دهند.

 

موقعیت بهبودی

اگر فردی بیهوش است، یا اگر راه هوایی او کاملاً روشن نیست، او را در وضعیت بهبودی قرار دهید. برای انجام این کار:

کنارشان زانو بزنید
بازویی را که دورتر است بردارید و آن را در زاویه قائمه با بدنشان قرار دهید.
بازوی دیگر را روی سینه آنها قرار دهید.
پایی که دورتر است باید صاف بماند. زانوی دیگر آنها را خم کنید.
سر و گردن او را نگه دارید و فرد را به پهلو بغلتانید، به طوری که پای پایینی او صاف و پای بالایی او در زانو خم شود، در حالی که آن زانو با زمین تماس داشته باشد.
سر آنها را کمی به جلو و پایین خم کنید تا هر گونه استفراغ از راه هوایی خارج شود.
در صورت لزوم، دهان فرد را به صورت دستی پاک کنید.
انجام احیای قلبی ریوی (CPR)

CPR یک تکنیک نجات دهنده است که می تواند برای کمک به افرادی که تنفس و ضربان قلب آنها متوقف شده است انجام شود. اگر فردی که سکته کرده است نفس نمی کشد، انجام CPR تا رسیدن اورژانس ممکن است جان او را نجات دهد.

برای افرادی که در مورد CPR آموزش ندیده اند، انجمن قلب آمریکا (AHA) توصیه می کند که CPR را به صورت دستی برای نوجوانان و بزرگسالان شروع کنند.

 

از دو مرحله تشکیل شده است:

تماس با ۱۱۵

فشار دادن شدید و سریع در مرکز قفسه سینه

افرادی که آموزش دیده اند، می توانند فشردگی قفسه سینه با کیفیت بالا و تنفس های نجات دهنده را با سرعت وارد کنند.

اگر دستگاه دفیبریلاتور خارجی خودکار (AED) موجود باشد، می توان از آن برای بررسی ریتم قلب و در صورت لزوم شوک الکتریکی به قفسه سینه استفاده کرد.

 

علائم سکته مغزی را بشناسید

شناخت علائم و نشانه های سکته مغزی حیاتی است. برخی از علائم می توانند ظریف باشند در حالی که برخی دیگر قابل توجه تر هستند.

سکته مغزی می تواند افراد را متفاوت تحت تاثیر قرار دهد و همه علائم را تجربه نمی کنند. با این حال، در زیر برخی از رایج ترین آنها آورده شده است.

 

به عنوان یادآوری، از مخفف FAST برای تشخیص علائم سکته مغزی استفاده کنید:

صورت: آیا در یک طرف صورت ضعف یا افتادگی وجود دارد؟
بازوها: آیا آنها می توانند هر دو دست خود را بالا ببرند؟
گفتار: آیا گفتار آنها نامفهوم است یا درک آن دشوار است؟
زمان: در صورت اعمال هر یک از موارد فوق، بدون معطلی با ۱۱۵ تماس بگیرید.

 

سایر علائم سکته مغزی عبارتند از:

ضعف و بی حسی در یک طرف صورت یا بدن
مشکلات بینایی که یک یا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار می دهد
مشکل در صحبت کردن یا درک گفتار
مشکلات هماهنگی و از دست دادن تعادل
سردرد شدید و ناگهانی
سردرگمی ناگهانی
سرگیجه
از دست دادن هوشیاری

حتی اگر علائم فقط چند دقیقه یا چند ساعت طول بکشد، فرد نیاز به مراقبت های فوری پزشکی دارد. این ممکن است نشانه ای از یک سکته کوچک یا حمله ایسکمیک گذرا (TIA) باشد که می تواند هشداری برای سکته مغزی بزرگ باشد.

علل سکته مغزی

درمان کمک های اولیه اورژانسی برای همه سکته ها صرف نظر از علت آنها یکسان است. دو نوع اصلی سکته مغزی و علل آن عبارتند از:

 

 

انواع سکته مغزی

سکته مغزی ایسکمیک  

 سکته مغزی ایسکمیک شایع ترین نوع است. این بیماری به دلیل انسداد یا باریک شدن شریان هایی است که خون را به مغز می رسانند. انسداد ممکن است به دلیل لخته شدن خون یا رسوبات چربی ایجاد شود.

سکته هموراژیک 

  اینها زمانی اتفاق می‌افتند که شریان‌های مغز خون نشت می‌کنند یا پاره می شوند. این خون به سلول های مغز آسیب می رساند و خون رسانی به مغز را کاهش می دهد.
عوامل خطر سکته مغزی

عوامل زیر خطر سکته مغزی را افزایش می دهند:

فشار خون بالا
کلسترول بالا
سابقه سکته مغزی
دیابت
بیماری قلبی
سیگار کشیدن
خطر سکته مغزی با افزایش سن افزایش می‌یابد، اما CDC خاطرنشان می‌کند که در سال ۲۰۰۹، بیش از یک سوم افرادی که برای سکته مغزی تحت درمان بیمارستانی قرار گرفتند، زیر ۶۵ سال سن داشتند. سکته مغزی می تواند کودکان را نیز تحت تاثیر قرار دهد و نوزادان زیر یک سال بیشترین خطر را در این گروه دارند.

 

درمان سکته مغزی :

در بیمارستان، پزشکان فرد را معاینه می‌کنند و ممکن است آزمایش‌هایی مانند MRI یا سی‌تی اسکن را برای کمک به تأیید تشخیص و شناسایی علت انجام دهند.

 

گزینه های درمانی عبارتند از:

دارو
فیزیوتراپی
گفتار درمانی
اقدامات سبک زندگی
عمل جراحی
پزشک ممکن است داروهایی را برای رفع لخته های خون و کاهش خطر عوارض طولانی مدت تجویز کند. چشم انداز افرادی که سکته کرده اند متفاوت است. سن، سلامت کلی و انتخاب های سبک زندگی می تواند بر بهبودی و خطر سکته مغزی دیگر تأثیر بگذارد.

یک چهارم افرادی که یک سکته مغزی دارند، در برخی مواقع سکته دیگری را تجربه خواهند کرد. با این حال، پیروی از یک برنامه درمانی که شامل داروهایی مانند آسپرین و اقدامات سبک زندگی باشد، می تواند از ۸۰ درصد سکته های مغزی و حملات قلبی جلوگیری کند.

مداخله سریع حیاتی است. بهبودی پس از سکته مغزی ممکن است ماهها یا سالها طول بکشد و برخی از افراد با چالش های مادام العمر مواجه خواهند شد.

با این حال، CDC توصیه می کند که افرادی که در عرض ۳ ساعت به اورژانس می رسند، نسبت به افرادی که مراقبت های تاخیری دریافت کرده اند، کمتر دچار ناتوانی می شوند.