صرع با طب سوزنی درمان می شود؟

برخی از افراد مبتلا به صرع برای درمان علائم طبیعی یا تکمیل درمان های خود به درمان های طبیعی و درمان های جایگزین روی می آورند. از گیاهان و ویتامین ها تا بیوفیدبک و طب سوزنی ، تعدادی برای انتخاب وجود دارد.

تعداد زیادی از مطالعات بالینی نشان داده‌اند که طب سوزنی اثرات مطلوبی بر انواع مختلف صرع دارد. اعتقادات پیرامون اکثر انواع روش‌های طب سوزنی بر اساس این ایده بنیادی است که جریان چی غیرطبیعی فرد باعث تشنج‌های صرعی می شود.

بنابراین هدف طب سوزنی بازگرداندن جریان چی در بدن فرد است، به این امید که بتواند به کنترل تشنج و در نهایت رهایی تشنج دست یابد. طبق تئوری طب سنتی چینی، صرع معمولاً به دلیل مشکلاتی در سیستم کبدی ایجاد می‌شود.

افزایش یانگ کبد می‌تواند منجر به انقباض عضلات و/یا سرگیجه شود. در طب سوزنی، سوزن‌های ریزی که معمولاً از فولاد ضد زنگ ساخته شده‌اند، در نقاط طب سوزنی خاصی وارد می‌شوند. سپس سوزن‌ها دستکاری یا چرخانده می‌شوند، یا با گرما یا پالس‌های الکتریکی ملایمی تحریک می‌شوند تا انسدادهای چی را باز کند. این روش تقریباً ۲۰ دقیقه قبل از برداشتن سوزن‌ها طول می‌کشد.

میزان استفاده از طب سوزنی برای درمان بیماری‌های مختلف مانند استئوآرتریت و سایر بیماری‌های عصبی روزبه‌روز در حال افزایش است. ترکیب موفقیت‌های بدست آمده و پذیرش روزافزون جامعه پزشکی به امید استفاده از طب سوزنی در درمان صرع نیز دامن زده است.

این درحالی است که طب سوزنی به عنوان یک درمان جایگزین بدون عوارض جانبی نامطلوب در مقایسه با داروهای ضد صرع، توجهات زیادی را به خود جلب کرده است.

طب سوزنی در مقایسه با سایر روش‌های درمانی مانند جراحی دارای حداقل تهاجم است. بنابراین انجام طب سوزنی به افراد این امکان را می‌دهد که از معایبی مانند سهولت تشخیص اشتباه و هزینه بالای داروهای ضد صرع اجتناب کنند.

دکتر داریوش نسبی متخصص مغز و اعصاب و بنیانگذار انجمن صرع ایران،  تاثیرطب سوزنی را تایید نمی کند و می گوید:« مهمترین و اصلی‌ترین راه درمان بیماران مصروع استفاده کردن به موقع از داروهاست و شیوه‌های دیگر درمانی مانند طب سوزنی ، طب سنتی و یا درمان با استفاده از رژیم می تواند در کنار طب نوین (استفاده از دارو) مفید باشد ولی هیچکدام به تنهایی قابلیت درمانی و کنترلی ندارند.»

طب سوزنی، فاقد اعتبار لازم است و هیچ متخصص مغز و اعصابی این نوع درمان را توصیه نمی کند، چون این راه درمانی بسیار خطرآمیز است و اصلاً به بهبودی بیمار کمکی نمی کند.

دارو باید همیشه در دسترس بیمار باشد و به همین دلیل باید سیستم دارویی کشور را تقویت کرد تا دارو همیشه در اختیار بیمار باشد و بیمار هم باید همیشه و همه وقت داروها را همراه با خودش داشته باشد تا در مواقع ضروری بتواند از آنها استفاده کند.

اگر فرد بیمار در استفاده از دارو کاهلی کند ممکن است صرع قابل کنترل و ساده به یک صرع حاد و غیرقابل کنترل تبدیل شود.

شخص بیمار نباید تحت تاثیر سخنان اطرافیان و بدون مشورت با دکتر مربوطه مقدار دارو را کاهش بدهد.

مقدار دوز داروها با توجه به شدت بیماری و مدت درمان تعیین میشود و تغییر ناگهانی دارو می تواند عواقب وحشتناکی را در پی داشته باشد.

علت تشنج چیست؟

فعالیت الکتریکی غیرمعمول در سلول‌های مغز می‌تواند انواع مختلفی از تشنج را ایجاد کند، بسته به اینکه چه ناحیه‌ای از مغز تحت تأثیر قرار گرفته است. در برخی موارد، افراد به دلیل ضربه به سر یا عفونت مغزی مانند مننژیت شروع به تشنج می‌کنند. به نظر می‌رسد برخی از افراد با ساختار مغزی غیرعادی متولد می‌شوند که بر ناحیه‌ای از مغز که باعث تشنج می‌شود تأثیر می‌گذارد.

در افراد مسن‌تر، علائم صرع ممکن است با علائم سایر بیماری‌های عصبی مانند بیماری آلزایمر همراه باشد، یا تشنج ممکن است در اثر سکته مغزی یا حمله قلبی رخ دهد. تشنج می‌تواند ناشی از واکنش آلرژیک به برخی مواد غذایی باشد، مانند زمانی که فرد مبتلا به بیماری سلیاک در معرض گلوتن قرار می‌گیرد. علم پزشکی هنوز علل دقیق تشنج‌هایی را که در موارد دیگر رخ می‌دهد کشف نکرده است، اما تصور می‌شود که علت آن ژنتیک باشد.

اگرچه اکثر حملات صرع‌ را می‌توان به خوبی توسط داروهای ضد صرع معمولی کنترل کرد، اما عوارض جانبی و اثرات طولانی مدت داروها وجود دارد. علاوه بر این، حدود یک سوم بیماران به داروهای ضد صرع مقاوم هستند، اگرچه در برخی از آنها مداخلات جراحی می‌تواند سودمند باشد.