این روزها به دلایلی که همه از آن باخبریم، شایعاتی پیرامون بازگشت برانکو ایوانکوویچ در محافل فوتبالی می شنویم. چند بار این شایعه از سوی مسولان باشگاه تکذیب شده اما همچنان گفته می شود برانکو در آینده ای نزدیک سرمربی پرسپولایس خواهد شد.
تغییر و تحول در کادرفنی پرسپولیس با در نظر گرفتن همه شرایط، اجتناب ناپذیر است و یحیی گل محمدی نیز دیر یا زود باید جای خود را به نفر بعدی بدهد. هیچ کدام از مربیانی که به نیمکت پرسپولیس رسیده اند موفق نشده اند جایگاه خود را تا ابد حفظ کنند. گل محمدی نیز از این قاعده مستثنی نیست اما چرا او باید جای خود را به برانکو بدهد؟
پرسپولیس اگر می خواست قهرمان لیگ شود، این جایگاه را به صورت متوالی در سال های گذشته با برانکو و سپس یحیی به دست آورد. یک بار هم پای این تیم به فینال لیگ قهرمانان آسیا باز شد که حاصلش شکست بود اما برنامه پرسپولیس در آینده چیست و هدف از دور زدن گل محمدی در واقع چه خواهد بود؟ آیا پرسپولیس قصد دارد با تکرار قهرمانی های داخلی، گوشه چشمی به توفیق چشمگیر در لیگ قهرمانان آسیا داشته باشد؟ و آیا چنین اتفاقی با حذف یحیی و بازگشت برانکو رخ خواهد داد؟
ایوانکوویچ در ۶۹ سالگی همچنان می تواند سودای قهرمانی های بزرگ با پرسپولیس را داشته باشد اما آیا امکانات این باشگاه از هر لحاظ، برای رسیدن به این آرزوها کافی است؟ با این سرعتی که تیم های عربستانی برای نیل به موفقیت در آسیا دارند و ژاپنی ها و کره ای ها هم در قاره کهن می درخشند، چه آینده ای خاصی در انتظار پرسپولیس خواهد بود؟ حتی اگر برانکو بیاید، آیا حادثه ای خارق العاده رخ خواهد داد؟ آیا جامِ آسیا، به ویترین باشگاه پرسپولیس اضافه می شود؟
به نظر می رسد درد پرسپولیس مثل اغلب تیم های ایرانی، فقط روی نیمکت نیست. مشکل اصلی را در نقاط دیگر باید جستجو کرد. برانکو هم قادر به اعجاز در پرسولیس با این شرایط خاص نیست. او آزموده ای است که همه راه هایش را در این تیم طی کرد و به سقف آرزوهایش هم رسیده است. ایوانکوویچ حتی اگر بخواهد در لیگ قهرمانان آسیا جام بگیرد، شاید سرنوشتی بهتر از یحیی در دیدار با الدحیل پیدا نکند!
