گرفتاری جدید برای فرهنگیان / +جزیئات

بر اساس بخشنامه وزارت آموزش و پرورش، در راستای حمایت از جوانی جمعیت، سیاست‌های کلی خانواده و به منظور حفظ کیان و انسجام این نهاد، موافقت با انتقال موارد ذیل به شکل استثناء انجام خواهد شد:

انتقال زوج فرهنگی به محل خدمت همسر
فرهنگیانی که همسر آنان شاغل نیرو‌های نظامی و انتظامی بوده و طبق امریه دستگاه مربوط (بدون درخواست خود)، منتقل شده باشند. (با تأیید بالاترین مقام نظامی یا انتظامی در استان)
همسر جانباز در صورت تغییر دائم محل اشتغال جانباز در همان سال با ارائه تأییدیه از مراجع ذیصلاح به استناد ماده ۱۷ آیین نامه اجرایی ماده ۱۳ قانون تسهیلات استخدامی و جانبازان
فرهنگیانی که از ابتدای سال ۱۴۰۰ تا پایان مهلت ثبت درخواست انتقال، ازدواج کرده یا صاحب فرزند شده‌اند.
همکاری که خود، همسر و یا فرزند وی بیماری حاد و صعب العلاج داشته باشد. (با ارائه رأی صریح شورای پزشکی استان در سال جاری مبنی بر عدم امکان مدارا و نداشتن امکانات و تجهیزات پزشکی در محل خدمت فعلی فرد)
انتقال مشمولین استثناء، بدون احتساب سابقه خدمت امکان پذیر بوده و نوع انتقال این گروه از متقاضیان در صورت داشتن شرایط بند (۱) قسمت (د) و درخواست متقاضی به صورت دائم (به استثنای مقصد کلان شهر) و در غیر اینصورت موقت است.

با توجه به بخشنامه فوق،‌ شهروند خبرنگار ما از اجرایی نشدن بند انتقال استانی فرهنگیانی که از ابتدای سال ۱۴۰۰ تا پایان مهلت ثبت درخواست انتقال، ازدواج کرده یا صاحب فرزند شده‌اند،‌گلایه کرد.

متن پیام شهروند خبرنگار:

سلام

بنده پدر یک فرزند شش ماهه و ساکن شهر بردسیر در استان کرمان هستم.

خودم در همین شهر کارمند کارخانه فولاد هستم ولی همسرم در استان هرمزگان، شهر سندرک، بخش درپهن، مشغول تدریس هستند.

متأسفانه بنده و همسرم بدلیل شغل همسرم و دوری مسافت بیش از ۶۰۰ کیلومتر، در سه سال گذشته گاهی هز سه ماه یکبار هم،‌ همدیگر را ملاقات نمی‌کنیم و درخواست برای انتقالی همسرم، هر سال رد می‌شود. متأسفانه این معضل امسال با وجود نوزاد شش ماهه مان، صد چندان شده است.

سال گذشته وزارت آموزش و پرورش تحت عنوان حمایت از جوانی جمعیت، با انتقالی کسانی که صاحب فرزند می‌شدند موافقت می‌کرد ،ما هم با توجه به همین قانون بچه دار شدیم، متأسفانه امسال (۱۴۰۲) این قانون از شرایط انتقال حذف شده است.

الان مسولان آموزش وپرورش شهر سندرک از خانم بنده توقع دارند از اول مهر، با وجود یک نوزاد چند ماهه و تنها، به یک روستای بدون کمترین امکانات زیرساختی، بدون مهد کودک، بدون مرکز درمانی و حتی یک جاده ارتباطی سالم، سر کلاس درس حاضر و مشغول تدریس شود.